ภูเขาไท่หาง (จีน: 太行山; พินอิน: ไท่หางซาน< /span>) เป็นเทือกเขาของจีนที่ทอดยาวลงมาทางขอบด้านตะวันออกของที่ราบสูง Loess ในมณฑลซานซี เหอหนาน และเหอเป่ย ระยะครอบคลุมมากกว่า 400 กิโลเมตร (250 ไมล์) จากเหนือจรดใต้ และมีระดับความสูงเฉลี่ย 1,500 ถึง 2,000 เมตร (4,900 ถึง 6,600 ฟุต) ยอดเขาหลักคือภูเขาเสี่ยวอู่ไถ (2,882 เมตร (9,455 ฟุต)) ยอดเขาทางตะวันออกของ Taihang คือ Mount Cangyan ใน Hebei; ภูเขาไป่ซีก่อตัวขึ้นทางตอนเหนือสุด

ภูเขา Taihang ก่อตัวขึ้นในช่วงยุคจูราสสิค พบป่าสีน้ำตาลและดินอบเชยที่นี่

ชื่อมณฑลซานซี ซึ่งแปลว่า "ทางตะวันตกของภูเขา" มาจากที่ตั้งทางตะวันตกของภูเขา Taihang ชื่อมณฑลซานตง (ทางตะวันออกของภูเขา) แต่เดิมใช้เรียกพื้นที่ทางตะวันออกของภูเขาเซียว แต่ในสมัยราชวงศ์ถัง มันหมายถึงพื้นที่ทางตะวันออกของภูเขาไท่หาง หน่วยงานนี้พัฒนาเป็นมณฑลซานตงในปัจจุบัน แม้ว่าพรมแดนที่แท้จริงของจังหวัดได้เคลื่อนไปทางทิศตะวันออกมาก

ระบบแม่น้ำ Hai ไหลผ่านเทือกเขา Taihang คลองธงแดงตั้งอยู่ทางใต้ของเทือกเขาไท่หาง

ทางรถไฟความเร็วสูงสือเจียจวง-ไท่หยวนตัดผ่านใต้ภูเขาไท่หางผ่านอุโมงค์ไท่หาง ซึ่งเกือบ 28 กิโลเมตร (17 ไมล์) เป็นอุโมงค์รถไฟที่ยาวเป็นอันดับสามของจีน