Geyik taşları (Çince: 鹿石; pinyin: lùshí span>, Ren geyiği taşları olarak da bilinir), bazen komşu taşlara atıfla Geyik taşı-khirigsuur kompleksi (DSKC) olarak da adlandırılır. khirigsuur mezarları, büyük ölçüde Sibirya ve Moğolistan'da bulunan sembollerle oyulmuş antik megalitlerdir. Adını uçan geyiklerin oyulmuş tasvirlerinden alıyor. "Geyik taşları kültürü", arkeolojik buluntular, genetik ve geyik taşı sanatının içeriğinden yola çıkarak geyik taşı kompleksleriyle ilişkilendirilen Geç Tunç Çağı halklarının yaşamları ve teknolojileriyle ilgilidir.

Geyik taşları Moğolistan ve komşu bölgelerde Bronz Çağı'nda (yaklaşık MÖ 3000-700) ortaya çıkan taş mezar höyükleri ve anıtsal yapılardan oluşan pastoral geleneğin bir parçasıdır. Bu dönemde Afanasievo kültürüyle başlayıp Okunev, Chemurchek, Munkhkhairkhan veya Ulaanzuukh gelenekleriyle devam eden çeşitli kültürler bölgeyi işgal etmiş ve anıtsal taş yapıların oluşmasına katkıda bulunmuştur. Geyik taşları, yaklaşık MÖ 1400'den 700'e (Geç Tunç Çağı'ndan Erken Demir Çağı'na) kadar uzanan en son anıtsal taş geleneklerinden birine aittir, ancak Levha mezar kültüründen önce gelir. Geyik taşları aynı zamanda Altay'dan Batı Moğolistan'a kadar olan bölgede Saka kültürünün (özellikle Arzhan, Chandman ve Pazyryk kültürleri) hemen öncesinde yer alır ve sıklıkla bunlarla bağlantılıdır. Geyik taşı sanatı, Arzhan gibi en eski İskit bölgelerinden 300 ila 500 yıl kadar daha eskidir ve İskit öncesi veya muhtemelen proto-İskit olduğu kabul edilir.

Geyik taşları kültürü, çağdaş İskitlerden etkilenmiş gibi görünüyor. Kuzeybatıda yer alan Karasuk kültürü, özellikle silah metalurjisi alanında ortak özellikler taşıyor.