Via Giulia, İtalya'nın Roma kentinde, Piazza San Vincenzo Pallotti'den Tiber'in sol (doğu) kıyısı boyunca uzanan tarihi ve mimari öneme sahip bir caddedir. , Ponte Sisto yakınlarında, Piazza dell'Oro'ya. Yaklaşık 1 kilometre uzunluğundadır ve Regola ile Ponte Rioni'yi birbirine bağlar.

Yolun tasarımı 1508 yılında Papa II. Julius tarafından Donato Bramante'ye yaptırılmıştır (r. 1503–1513) ve Rönesans döneminde papalık Roma'daki ilk önemli kentsel planlama projelerinden biriydi.

Pasisinin adını taşıyan yola aynı zamanda Via Magistralis (lit. . "ana yol") ve Via Recta (lafzen "düz yol") çünkü yerleşim düzeni.

Projenin üç amacı vardı: Orta Çağ Roma'sının ara sokaklarından oluşan labirentin üzerine bindirilmiş yeni bir sokak sistemi içine yerleştirilmiş büyük bir karayolunun oluşturulması; Katolik Kilisesi'nin yenilenen görkemine tanıklık etmek için görkemli binalarla çevrili geniş bir caddenin inşası; ve son olarak, papaların oturduğu Vatikan yakınlarında ve Capitoline Tepesi'ndeki geleneksel şehir merkezinden uzakta, papalara karşı Roma baron ailelerinin egemen olduğu yeni bir idari ve bankacılık merkezinin kurulması.

Projenin 1511'deki pax romana nedeniyle kesintiye uğramasına ve iki yıl sonra Papa'nın vefatına rağmen, yeni yol hemen Rönesans'ın ana merkezlerinden biri haline geldi. Roma'da. Birçok saray ve kilise, genellikle sokağa taşınmayı tercih eden Raffaello Sanzio ve Antonio da Sangallo the Younger gibi zamanın en önemli mimarları tarafından inşa edilmiştir. Birkaç asil aile onlara katılırken, Avrupa ülkeleri ve İtalyan şehir devletleri kiliselerini caddeye veya yakın çevresine inşa etmeyi seçtiler.

Barok dönemde Francesco Borromini, Carlo Maderno ve Giacomo della Porta gibi dönemin en önemli mimarlarının yönettiği yapılaşma faaliyeti hız kesmeden devam ederken, Romalı soyluların gözde mekanı olan cadde, turnuvaların, partilerin ve karnaval geçitlerinin tiyatrosu oldu. Bu dönemde papalar ve özel patronlar, hayır kurumları kurarak ve bölgeye içme suyu sağlayarak yolun bakımını yapmaya devam ettiler.

18. yüzyılın ortalarından itibaren şehir merkezinin Campo Marzio ovasına kayması, yapılaşmanın durmasına ve soyluların yolun terk etmesine neden olmuştur. Bunların yerini atölyeleri olan bir zanaatkar nüfusu aldı ve Via Giulia, iki yüzyıl boyunca onu karakterize edecek olan yalnız ve ciddi görünümü aldı. Faşist dönemde bazı inşaat projeleri yolun orta kısmındaki bütünlüğünü bozmuş ve hasar henüz giderilmemiştir. Buna rağmen, Via Giulia, Roma'nın sanat ve tarih açısından en zengin yollarından biri olmaya devam ediyor ve iki yüzyıllık bir düşüşün ardından, 1950'lerden itibaren yolun ünü, şehrin en prestijli yerlerinden biri olarak yenilendi.