Bir canlı kök köprü, canlı bitki köklerinden ağaç şekillendirilerek oluşturulmuş bir tür basit asma köprüdür. Kuzeydoğu Hindistan eyaleti Meghalaya'nın güney kesiminde yaygındırlar. Shillong Platosu'nun güney kısmındaki dağlık arazinin Khasi ve Jaintia halkları tarafından kauçuk incir ağaçlarının (Ficus elastica) hava köklerinden el yapımıdır. Köprülerin çoğu, deniz seviyesinden 50 ila 1.150 m (160 ve 3.770 ft) arasındaki subtropikal nemli geniş yapraklı ormanın dik yamaçlarında büyür.

Kurulduğu ağaç sağlıklı kaldığı sürece, kökler köprüde doğal olarak kalınlaşabilir ve güçlenebilir. Ağacın ömrü boyunca yeni kökler büyüyebilir ve köprüyü güçlendirmek için budanmalı veya manipüle edilmelidir. Bazı köprüler olgunlaştıktan sonra, 50 veya daha fazla insanın geçmesine ve birkaç yüz yıllık bir ömre sahip olabilir. Aktif bakım olmadan, birçok köprü çürüdü veya vahşileşti ve kullanılamaz hale geldi. Yaşayan kök köprülerin yazılı belgeleri 2010'lara kadar seyrekti, ancak 2017'de araştırmacılar toplam 75 yaşayan temel köprünün coğrafi konumunu belirledi.

Yaşayan kök köprüler Hindistan'ın Nagaland eyaletinde de oluşturuldu. Endonezya, Sumatra adasındaki Jembatan akar'da ve Java'nın Banten eyaletinde Baduy halkı tarafından.