Behistun'daki Herkül Heykeli (veya Bisotun'daki Herakles/Herakles Heykeli, Farsça: تندیس هرکول) İran'ın Behistun Dağı'nda yer alır. 1958'de keşfedildi ve c. 312 M.Ö.'den beri İran Platosu üzerindeki Seleukos kontrolü döneminden günümüze ulaşan tek kaya heykelidir. c. 140/139 M.Ö.

Heykel M.Ö. Kallinikos" (Ἡρακλῆν Καλλίνικον, "Zaferde şanlı Herkül") bir Seleukos valisi tarafından. Seleukos valisi tarafından bir satrap onuruna yontulmuş.

Herkül 2 m uzunluğunda bir platform üzerinde uzanmakta ve sol elinde bir kase tutmaktadır. Sağ eli bacağına dayanır. Heykel 1.47 m uzunluğunda ve dağa bağlı. Matthew P. Canepa'ya göre Herakles'in sopası "arkasına yaslanmış gibi" kabartma olarak oyulmuştur. Stelin biçimi, bölgede resmi yazıtlar taşıyan Seleukos stelleriyle benzerlikler taşır, özellikle de yerel bir Seleukos yetkilisinin Seleukos hükümdarının hanedan kült yazıtının bir kopyasını yazdığı Laodicia-in-Media'dan (Nahavand) gelen stel. Büyük Antiochus III (MÖ 222-187), karısı Kraliçe III. Modern tarihçi Rolf Strootman'a göre, tasarım Yunandan çok İranlıydı. Helenistik sanatta, Herakles nadiren bir yay kullanırken gösterilir. Ancak kaya kabartmasında, Behistun yazıtında gösterilenlere benzer bir yay tutmaktadır. Tanrı sıfatı ("kallinikos") Yunan dininde oldukça yaygın olmasına rağmen, Herkül'ün asimile edildiği İran tanrısı Wahrām (Avestan Vərəθrayna-) için de uygundu. Bisotun'daki Herkül heykeli büyük olasılıkla Seleukos döneminde Yunan tanrısı Herkül'ün İran tanrısı Wahrām ile asimilasyonunu kanıtlar; ancak, kesin bir kanıt sunmaz.

Kabartma, yakındaki küçük bir İon sütununun kalıntısının gösterdiği gibi, bir naiskos'un (küçük türbe) parçası olabilir. Atina'daki Athena Nike Tapınağı ile aynı yüksekliktedir (52 cm).

Yunan versiyonundan "biraz daha hafif" çizilmiş bir Aramice versiyonu aşağıda oyulmuştur. Canepa, bunun, yazıtın sponsorunun "bu mesajı hem görsel hem de dilsel olarak Seleukos imparatorluk epigrafisinin deyimi içine yerleştirmeyi amaçladığını" gösterdiğini belirtiyor.

Heykelin başı iki kez çalındı, ancak 1996'da kurtarıldı. Şu anki kafa bir kopya. Orijinal kafa Kültür Mirası, El Sanatları ve Turizm Teşkilatına aittir.