Η Αυτοκρατορία των Αζτέκων ή η Τριπλή Συμμαχία (Κλασική Ναχουάτλ: Ēxcān Tlahtōlōyān, [ˈjéːʃkaːn̥ t͡ɬaʔtoːˈlóːjaːn̥]) ήταν μια συμμαχία τριών πόλεων-κρατών Nahua: Μεξικό-Tenochtitlan, και Tlacopan. Αυτές οι τρεις πόλεις-κράτη κυβέρνησαν εκείνη την περιοχή μέσα και γύρω από την κοιλάδα του Μεξικού από το 1428 μέχρι τις συνδυασμένες δυνάμεις των Ισπανών κατακτητών και των ιθαγενών συμμάχων τους που κυβέρνησαν υπό τον Ερνάν Κορτές τους νίκησε το 1521.

Η συμμαχία δημιουργήθηκε από τις νικηφόρες φατρίες ενός εμφυλίου πολέμου που διεξήχθη μεταξύ της πόλης Azcapotzalco και των πρώην υποτελών επαρχιών της. Παρά την αρχική αντίληψη της αυτοκρατορίας ως συμμαχίας τριών αυτοδιοικούμενων πόλεων-κρατών, η πρωτεύουσα Tenochtitlan έγινε κυρίαρχη στρατιωτικά. Όταν έφτασαν οι Ισπανοί το 1519, τα εδάφη της συμμαχίας διοικούνταν ουσιαστικά από το Tenochtitlan, ενώ άλλοι εταίροι της συμμαχίας είχαν αναλάβει βοηθητικούς ρόλους.

Η συμμαχία διεξήγαγε κατακτητικούς πολέμους και επεκτάθηκε μετά τη σύστασή της. Η συμμαχία έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος του κεντρικού Μεξικού στο αποκορύφωμά της, καθώς και μερικές πιο απομακρυσμένες περιοχές εντός της Μεσοαμερικής, όπως η επαρχία Xoconochco, ένας θύλακας των Αζτέκων κοντά στα σημερινά σύνορα με τη Γουατεμάλα. Η κυριαρχία των Αζτέκων έχει περιγραφεί από μελετητές ως «ηγεμονική» ή «έμμεση». Οι Αζτέκοι άφησαν ηγεμόνες των κατακτημένων πόλεων στην εξουσία, εφόσον συμφωνούσαν να πληρώνουν φόρους στη συμμαχία εξαμηνιαία, καθώς και να παρέχουν στρατιωτικές δυνάμεις όταν χρειαζόταν για τις πολεμικές προσπάθειες των Αζτέκων. Σε αντάλλαγμα, η αυτοκρατορική αρχή πρόσφερε προστασία και πολιτική σταθερότητα και διευκόλυνε ένα ολοκληρωμένο οικονομικό δίκτυο διαφορετικών εδαφών και λαών που είχαν σημαντική τοπική αυτονομία.

Η θρησκεία των Αζτέκων ήταν ένας μονιστικός πανθεϊσμός στον οποίο η έννοια Nahua του teotl ερμηνευόταν ως ο υπέρτατος θεός Ometeotl, καθώς και ως ένα ποικίλο πάνθεον μικρότερων θεών και εκδηλώσεων της φύσης. Η λαϊκή θρησκεία έτεινε να αγκαλιάζει τις μυθολογικές και πολυθεϊστικές πτυχές, και η κρατική θρησκεία της αυτοκρατορίας υποστήριξε τόσο τον μονισμό των ανώτερων τάξεων όσο και τις λαϊκές ετεροδοξίες. Η αυτοκρατορία μάλιστα αναγνώρισε επίσημα τις μεγαλύτερες λατρείες, έτσι ώστε η θεότητα να εκπροσωπείται στον κεντρικό περίβολο του ναού της πρωτεύουσας Tenochtitlan. Η αυτοκρατορική λατρεία ήταν συγκεκριμένα αυτή του ξεχωριστού πολεμοχαρή προστάτη θεού του Μεξικού Huitzilopochtli. Οι λαοί είχαν τη δυνατότητα να διατηρήσουν και να συνεχίσουν ελεύθερα τις δικές τους θρησκευτικές παραδόσεις στις κατακτημένες επαρχίες, εφόσον πρόσθεταν τον αυτοκρατορικό θεό Huitzilopochtli στα τοπικά τους πάνθεον. p>