Η Πύλη του Ήλιου, επίσης γνωστή ως Πύλη του Ήλιου, είναι ένας μονόλιθος λαξευμένος με τη μορφή αψίδας ή πύλης στην τοποθεσία Τιαχουάνακο από ο πολιτισμός Tiwanaku, ένας πολιτισμός των Άνδεων της Βολιβίας που άκμασε γύρω από τη λίμνη Τιτικάκα στις Άνδεις της δυτικής Νότιας Αμερικής περίπου το 500-950 μ.Χ. επίπεδο κοντά στη Λα Παζ, Βολιβία. Η Πύλη του Ήλιου είναι περίπου 9,8 πόδια (3,0 μ.) ύψος και 13 πόδια (4,0 μ.) πλάτος και λαξεύτηκε από ένα μόνο κομμάτι πέτρας. Το βάρος του υπολογίζεται στους 10 τόνους. Όταν ανακαλύφθηκε ξανά από Ευρωπαίους εξερευνητές στα μέσα του 19ου αιώνα, ο μεγαλίθιος βρισκόταν οριζόντια και είχε μια μεγάλη ρωγμή μέσα του. Προς το παρόν βρίσκεται στην τοποθεσία όπου βρέθηκε, αν και πιστεύεται ότι δεν είναι αυτή η αρχική του τοποθεσία, κάτι που παραμένει αβέβαιο.

Μερικά στοιχεία της εικονογραφίας του Tiwanaku εξαπλώθηκαν σε όλο το Περού και σε μέρη της Βολιβίας. Αν και έχουν υπάρξει διάφορες σύγχρονες ερμηνείες των μυστηριωδών επιγραφών που βρέθηκαν στο αντικείμενο, τα σκαλίσματα που διακοσμούν την πύλη πιστεύεται ότι έχουν αστρονομική ή/και αστρολογική σημασία και μπορεί να εξυπηρετούσαν ημερολογιακό σκοπό. Επιπλέον, οι μελετητές βρήκαν ότι το σχέδιο κάτω από την κεντρική φιγούρα προορίζεται να αντιπροσωπεύει ουράνιους κύκλους. Ως μεταγενέστερο μνημείο της τοποθεσίας στην οποία βρίσκεται, η Πύλη του Ήλιου θα μπορούσε επίσης να αντιπροσωπεύει μια μετάβαση από τη σεληνιακή θρησκεία σε μια ηλιακή θρησκεία με βάση τη θέση της στον ήλιο στη Δύση.