Η κατασκευή του ναού θεωρείται, ότι ξεκίνησε στα τελευταία έτη του Ταρκύνιου του Υπερήφανου, τελευταίου βασιλιά της Ρώμης. Τα εγκαίνια έγιναν από τον ύπατο Τίτο Λάρτιο κατά τα πρώτα έτη της Δημοκρατίας. Ο ναός ανακατασκευάστηκε πλήρως από τον Λούκιο Μουνάτιο Πλάνκο το 42 π.Χ..

Τα παρόντα ερείπια προέρχονται από την τρίτη κατασκευή του ναού του Κρόνου, που αντικατέστησε τον κατεστραμμένο ναό από τη φωτιά του Καρίνου το 283 μ.Χ. . Η επιγραφή που σώζεται στο επιστύλιο μνημονεύει αυτή την ανακατασκευή έπειτα από την πυρκαγιά. Ίσως ήταν ακόμη σε χρήση ως τον 4ο αι., ωστόσο ναός έκλεισε από τις διώξεις κατά των παγανιστών, που έγιναν την περίοδο εκείνη.

 Η επιγραφή ήταν από ορειχάλκινα γράμματα, που χάθηκαν. Έμειναν οι εσοχές τους και οι οπές των ήλων, που τα συγκρατούσαν.

Στη Ρωμαϊκή μυθολογία, ο Σατούρνος εξουσίαζε κατά την περίοδο της Χρυσής Εποχής και συνέχισε να σχετίζεται με τον πλούτο. Ο ναός στέγαζε τον θησαυρό (aerarium) της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας σε χρυσό και άργυρο. Τα κρατικά αρχεία, τα εμβλήματα και τα πρότυπα μέτρα βάρους για τα μέταλλα επίσης φυλασσόταν εδώ. Αργότερα ο θησαυρός μετακινήθηκε σε άλλο κτήριο και τα αρχεία μεταφέρθηκαν στο γειτονικό Ταμπουλάριουμ. Η κρηπίδα του ναού, από συμπαγές κονίαμα επενδυμένο με τραβερτίνη, χρησιμοποιήθηκε για τη χάραξη λογαριασμών.