جزایر فالکلند (به انگلیسی: Falkland Islands ) یا جزایر مالویناس (به اسپانیایی: Islas Malvinas‎؛ تلفظ اسپانیایی: [ˈizlaz malˈβinas]) یک مجمع‌الجزایر در اقیانوس اطلس جنوبی است. جزایر اصلی حدود ۳۰۰ مایل (۴۸۰ کیلومتر) در شرق ساحل جنوبی پاتاگونیا در آمریکای جنوبی و حدود ۷۵۲ مایل (۱٬۲۱۰ کیلومتر) از نوک شمالی شبه‌جزیره جنوبگان، در عرض جغرافیایی حدود ۵۲ درجهٔ جنوبی قرار دارند. این مجمع‌الجزایر با مساحت ۴٬۷۰۰ مایل مربع (۱۲٬۰۰۰ کیلومتر مربع)، شامل فالکلند شرقی، فالکلند غربی و ۷۷۶ جزیرهٔ کوچک‌تر است. فالکلند به‌عنوان یک سرزمین فرادریایی بریتانیا، دارای خودگردانی داخلی است و بریتانیا مسئولیت دفاع و امور خارجی آن را بر عهده دارد. مرکز و بزرگترین سکونتگاه این جزایر، شهر استنلی در شرق فالکلند است.

جنجال بر سر کشف و سپس استعمار جزایر فالکلند بین اروپاییان وجود داشته‌است. در زمان‌های مختلف جزایر تأسیسات فرانسوی، بریتانیایی، اسپانیایی و آرژانتینی داشته‌است. بریتانیا حاکمیت خود را در سال ۱۸۳۳ بر این جزایر تثبیت کرد، اگرچه آرژانتین ادعای خود را بر این جزایر حفظ کرد. در آوریل ۱۹۸۲ نیروهای آرژانتینی جزایر را اشغال کردند اما مدیریت بریتانیا دو ماه بعد در پایان جنگ فالکلند بر جزایر احیا شد. تقریباً تمام فالکلندی‌ها مایلند که این مجمع‌الجزایر جز قلمرو بریتانیا باقی بماند. با این حال حق حاکمیت بر این جزیره به عنوان یک اختلاف ادامه‌دار بین انگلستان و آرژانتین باقی‌مانده‌است.

جمعیت فالکلند (۳٬۳۹۸ ساکن در سال ۲۰۱۶) عمدتاً از بومیان فالکلند تشکیل شده‌است که اکثریت آنها انگلیسی‌تبار هستند. قومیت‌های دیگر عبارتند از فرانسوی، جبل‌الطارقی و اسکاندیناویایی. مهاجرت از انگلستان، جزیرهٔ سنت هلن در اقیانوس اطلس جنوبی و شیلی، روند کاهش جمعیت این جزایر را معکوس کرده‌است. زبان غالب (و رسمی) انگلیسی است. بر اساس قانون ۱۹۸۳، ساکنان جزایر فالکلند شهروندان بریتانیا محسوب می‌شوند.

این جزایر در مرز مناطق اقلیم اقیانوسی و توندرا قرار دارند و هر دو جزیرهٔ اصلی دارای مناطق کوهستانی با ارتفاع ۲٬۳۰۰ فوت (۷۰۰ متر) هستند. عمدهٔ فعالیت‌های اقتصادی شامل ماهیگیری، گردشگری و پرورش گوسفند با تأکید بر صادرات پشم با کیفیت بالا است. کاوش نفت با مجوز دولت جزایر فالکلند به علت اختلافات دریایی با آرژانتین محل اختلاف باقی مانده‌است.