کرالا
ﺯﺍ ﻪﻨﯿﻣﺯ کرالا
کِرالا (به مالایالم: കേരളം) ایالتی در جنوب کشور هند است که خط ساحلی طولانی و سرسبزی با دریای عرب دارد. مرکز این ایالت تریواندروم و زبان رایج این ایالت، مالایالم، از زبان‌های دراویدی است. کرالا ۳۸۸۶۳ کیلومتر مربع مساحت دارد. در سرشماری سال ۲۰۱۱، این ایالت ۳۳٬۴۰۶٬۰۶۱ سکنه داشت. کوچی و کالیکوت از دیگر شهرهای بزرگ این ایالت هستند.
این ایالت با روزنامه‌هایی که به ۹ زبان، عمدتاً انگلیسی و مالایام منتشر می‌شوند، بیشترین میزان دسترسی رسانه‌ای شهروندان در هند را دارد. نیمی از جمعیت این ایالت هندو هستند و پس از آن اسلام و مسیحیت قرار دارد. فرهنگ کرالا ترکیبی از فرهنگ‌های آریایی، دراویدی، عرب و اروپایی است، که طی هزاران سال تحت تأثیر سایر بخش‌های هند و خارج از آن توسعه یافته‌است.
ﺩﺭﻮﻣ ﺭﺩ ﺮﺘﺸﯿﺑ کرالا
- ﺖﯿﻌﻤﺟ 33406061
- ﻩﺯﻮﺣ 38863
- دوران باستان
مشخص نیست که آیا این منطقه در دوران نوسنگی مسکونی بوده‌است یا خیر. با این حال، شواهدی مبنی بر پیدایش آثار سفالی و گرانیتی ماقبل تاریخ به شکل مقبره‌های خرسنگی در قرن ۱۰ قبل از میلاد وجود دارد. این گورها شبیه همتایان خود در اروپای غربی و سایر بخش‌های آسیا هستند. تصور می‌شود که این آثار متعلق به گویشوران زبان تامیل اولیه باشند. کرالا و تامیل‌نادو زمانی زبان، قومیت و فرهنگ مشترک داشتند. این منطقه مشترک به تامیلاکام معروف بود.[۱]
کرالا برای اولین بار (به عنوان کرالاپوترا) در یک سنگ‌نوشته سده سوم پیش از میلاد که از دوران امپراتور مائوریایی آشوکا به‌جا مانده ذکر شده‌است. در قرون آخر قبل از میلاد این منطقه به خاطر ادویه‌جات (به ویژه فلفل) در بین یونانی‌ها و رومی‌ها معروف شد. در طول پنج سده اول پس از میلاد، این منطقه بخشی از تامیلاکام - قلمرو تامیل‌ها - بود و بنابراین گاهی اوقات تا حدی توسط سلسله‌های شرقی پاندیا و چولا و همچنین توسط چراها کنترل می‌شد.
چراهای باستانی که زبان مادری و زبان دربارشان تامیل باستان بود، از پایتخت خود در ونچی بر کرالا حکومت می‌کردند. آنها دائماً با پادشاهی‌های همسایه یعنی چولا و پاندیا در جنگ بودند. هویت کرالاییی، متمایز از تامیل‌ها و مرتبط با دومین امپراتوری چرا، تحت سلسله کولشخارا (حدود ۸۰۰–۱۱۰۲) از نظر زبانی جدا شد. در آغاز قرن چهاردهم، راوی وارما کولاشخارا از وِناد برتری کوتاه مدتی را بر جنوب هند برقرار کرد. پس از مرگ او، کرالا به مجموعه‌ای از امیرنشین‌های متخاصم تبدیل شد که از جمله مهم‌ترین آنها کالیکون در شمال و وناد در جنوب بودند.[۲]
در سده یکم میلادی، مهاجران یهودی وارد منطقه شدند و به روایت سنت مسیحی محلی، تومای حواری در همان قرن از کرالا دیدن کرد. بسیاری از دوره تاریخی کرالا از قرن ششم تا هشتم مبهم است، اما مشخص است که بازرگانان عرب اسلام را بعداً در این دوره به منطقه آوردند. تحت سلسله کولاشِخارا (حدود ۸۰۰–۱۱۰۲)، مالایالام به عنوان یک زبان متمایز ظهور کرد و هندوئیسم در کرالا برجسته شد.[۳]
دوران جدیدتردر طول قرن‌ها، این منطقه به‌طور پیاپی از سوی پرتغالی‌ها، هلندی‌ها و انگلیسی‌ها اشغال شده‌است. انگلیسی‌ها ایالت مَدرَس را ایجاد کردند که تمام جنوب شبه قاره را به جز بخش جنوبی کرالا در بر می‌گرفت. بخش جنوبی کرالا در آن زمان پادشاهی تراواکور نام داشت. پس از استقلال هند در سال ۱۹۴۸، ایالت کوچین-تراواکور تأسیس شد که تا حد زیادی با ایالت کنونی کرالا تطابق داشت. در ۱ نوامبر ۱۹۵۶، تعدادی از مناطق کوچین-تراواکور واگذار شد و مناطق دیگر بر اساس خطوط قومی و زبانی به آن اضافه شد و نام ایالت هم به کرالا تغییر یافت.
...ادامه مطلبدوران باستانخلاصهمشخص نیست که آیا این منطقه در دوران نوسنگی مسکونی بوده‌است یا خیر. با این حال، شواهدی مبنی بر پیدایش آثار سفالی و گرانیتی ماقبل تاریخ به شکل مقبره‌های خرسنگی در قرن ۱۰ قبل از میلاد وجود دارد. این گورها شبیه همتایان خود در اروپای غربی و سایر بخش‌های آسیا هستند. تصور می‌شود که این آثار متعلق به گویشوران زبان تامیل اولیه باشند. کرالا و تامیل‌نادو زمانی زبان، قومیت و فرهنگ مشترک داشتند. این منطقه مشترک به تامیلاکام معروف بود.[۱]
کرالا برای اولین بار (به عنوان کرالاپوترا) در یک سنگ‌نوشته سده سوم پیش از میلاد که از دوران امپراتور مائوریایی آشوکا به‌جا مانده ذکر شده‌است. در قرون آخر قبل از میلاد این منطقه به خاطر ادویه‌جات (به ویژه فلفل) در بین یونانی‌ها و رومی‌ها معروف شد. در طول پنج سده اول پس از میلاد، این منطقه بخشی از تامیلاکام - قلمرو تامیل‌ها - بود و بنابراین گاهی اوقات تا حدی توسط سلسله‌های شرقی پاندیا و چولا و همچنین توسط چراها کنترل می‌شد.
چراهای باستانی که زبان مادری و زبان دربارشان تامیل باستان بود، از پایتخت خود در ونچی بر کرالا حکومت می‌کردند. آنها دائماً با پادشاهی‌های همسایه یعنی چولا و پاندیا در جنگ بودند. هویت کرالاییی، متمایز از تامیل‌ها و مرتبط با دومین امپراتوری چرا، تحت سلسله کولشخارا (حدود ۸۰۰–۱۱۰۲) از نظر زبانی جدا شد. در آغاز قرن چهاردهم، راوی وارما کولاشخارا از وِناد برتری کوتاه مدتی را بر جنوب هند برقرار کرد. پس از مرگ او، کرالا به مجموعه‌ای از امیرنشین‌های متخاصم تبدیل شد که از جمله مهم‌ترین آنها کالیکون در شمال و وناد در جنوب بودند.[۲]
در سده یکم میلادی، مهاجران یهودی وارد منطقه شدند و به روایت سنت مسیحی محلی، تومای حواری در همان قرن از کرالا دیدن کرد. بسیاری از دوره تاریخی کرالا از قرن ششم تا هشتم مبهم است، اما مشخص است که بازرگانان عرب اسلام را بعداً در این دوره به منطقه آوردند. تحت سلسله کولاشِخارا (حدود ۸۰۰–۱۱۰۲)، مالایالام به عنوان یک زبان متمایز ظهور کرد و هندوئیسم در کرالا برجسته شد.[۳]
دوران جدیدتردر طول قرن‌ها، این منطقه به‌طور پیاپی از سوی پرتغالی‌ها، هلندی‌ها و انگلیسی‌ها اشغال شده‌است. انگلیسی‌ها ایالت مَدرَس را ایجاد کردند که تمام جنوب شبه قاره را به جز بخش جنوبی کرالا در بر می‌گرفت. بخش جنوبی کرالا در آن زمان پادشاهی تراواکور نام داشت. پس از استقلال هند در سال ۱۹۴۸، ایالت کوچین-تراواکور تأسیس شد که تا حد زیادی با ایالت کنونی کرالا تطابق داشت. در ۱ نوامبر ۱۹۵۶، تعدادی از مناطق کوچین-تراواکور واگذار شد و مناطق دیگر بر اساس خطوط قومی و زبانی به آن اضافه شد و نام ایالت هم به کرالا تغییر یافت.
↑ Suresh, S. (2022). KERALA HISTORY: STATE OF KERALA :: The Ultimate Destination of Kerala Information. Stateofkerala.in. Retrieved 31 May 2022, from http://www.stateofkerala.in/kerala_facts/kerala_history.php ↑ Suresh, S. (2022). KERALA HISTORY ↑ Kerala - History. (2022). Encyclopedia Britannica. Retrieved 31 May 2022, from https://www.britannica.com/place/Kerala/History
