Գուլի ստավկիրկան սկզբնական շրջանում կոչվել է Գարքյար եկեղեցի նորվ.՝ Garðar kirkja և տեղակայված է եղել Գուլի ներկայիս եկեղեցուց 500 մ հարավ-արևմուտք։ Փայտի ուսումնասիրությունից պարզ է դառնում, որ եկեղեցին կառուցվել է 1212 թվականին՝ չնայած առկա են ավելի հին մասեր, որոնք թվագրվում է 1157 թվականով։ Եկեղեցու կառուցվածքի բազմաթիվ տարրեր նման են Հեգեի ստավկիրկայում առկա մասերին։ Հնարավոր է, որ երկուսն էլ պատրաստվել են նույն վարպետի կողմից։ Եկեղեցու մասին առաջին հիշատակությունը թվագրվում է 1309 թվականով[1]։ Ենթադրվում է, որ ստավկիրկան պահպանել է իր նախնական տեքսը մինչև 1600-ական թվականներին։ Մինչ այդ թվականը կառույցը ունեցել է նաև նավում առանձնացված դաս։ 1694 թվականին եկեղեցին ենթարկվում է վերակառուցման, մասնավորապես, ավելացվում են պատուհաններ։ Մոտավորապես 1730-ական թվականներին նավի հյուսիսային կողմում կառուցվել է սրահ, որից հետո ամբողջովին ձևափոխվել է դասը։ Դասի քանդումից հետո շինարարական նյութերը օգտագործվել են նոր եկեղեցու շինարարության ժամանակ, ինչը էականորեն հեշտացրել են հետագայում իրականացված վերակառուցումը։ 1802—1803 թվականներին եկեղեցին ընդարձակվել է. նավի շուրջ գտնվող դահլիճը քանդվել է, իսկ արևմտյան մուտքը ամբողջովին վերակառուցվել։