Ճարտարապետ Վիլհելմ Նեյմանի կարծիքով 1201 թվականին եպիսկոպոս Ալբերտ Բուքսգևդենի հիմնադրած հին Ռիգան գտնվել է ժամանակակից Շկյունյու և Կալկյու թողոցների խաչմերուկում։ Այստեղ են գտնվել Ռիգայի գլխավոր եկեղեցին՝ Սուրբ Պետրոսի տաճարը, օրդենի ամրոցը, եպիսկոպոսի նստավայրը, հնարավոր է, քաղաքային շուկան։ Այստեղ են խաչվել քաղաքի գլխավոր փողոցները։ Աստիճանաբար քաղաքն իր մեջ է ներառել շրջակա տարածքները՝ լիվերի գյուղը, նոր շուկայի տարածքը, արվարձանները։ Քաղաքի տարածքի ձևավորումը իր շրջակա ամրոցներով ավարտվել է 13-րդ դարի վերջին։

1936 թվականին լատվիացի պատմաբան Յանիս Ստրաուբերգսը վարկած է առաջ քաշել այն մասին, որ հին Ռիգան ունեցել է երկու կենտրոն` լիվերի բնակավայրը, որը, հնարավոր է գտնվել է Ռիձինիի ափի ծովախորշի մոտ, և լիվերի՝ Դաուգավայի ափին գտնվող տարածքը (ներկայումս՝ Ռիգայի մայր տաճարի շրջակայք)։ Հիմնական ճանապարհը, հնարավոր է, անցել է ներկայիս Սմիլշու, Շկյունյու և Մարստալյու փողոցներով։ Ալբերտ եպիսկոպոսի օրոք շինարարությունն ընթացել է արդեն ազատ տարածքներում։

1961 թվականին Ռիգայի ծագման մասին իր աշխատությունն է հրապարակել Ֆ. Բեբիբգհոֆենը, որը փաստարկումներ է ներկայացրել ի պաշտպանություն Նեյմանի միակենտրոն վարկածի (Ռիգայի փողոցներ, այնտեղ գտնվող շինություններ)։

Արտահայտված կարծիքները պետք է հիմնավորեին Ռիգայի գերմանական (Նեյման, Բենինգհոֆ) կամ բալթյան (Ստրաուբերգ) ծագման մասին։

Ռիգայի՝ 13-րդ դարի պատմությունը նկարագրված է Հենրիխ Լիտվացու կողմից։ Արդեն 1211 թվականին Ալբերտ եպիսկոպոսը սկսել է նոր նստավայրի կառուցումը։ 1215 թվականի հրդեհը ոչնչացրել է Ռիգայի զգալի մասը` ներառյալ եպիսկոպոսի հին նստավայրը և քաղաքային տաճարը։ 1297 թվականին օրդենի ամրոցն ավերվել է այն գրաված ռիգացիների կողմից, սակայն 1330 թվականին օրդենին հաջողվել է իր իշխանությունը վերականգնել Ռիգայում. օրդենի նոր ամրոցը կառուցվել է քաղաքի հյուսիսարևմտյան մասում։

14-րդ դարի սկզբին նոր տարածք` Դաուգավայի ափ է տեղափոխվել քաղաքային շուկան։ 1330-ական թվականներին նրա կողքին կառուցվել է Ռիգայի ռատուշան, իսկ նրա դիմաց` Նոր տունը (հետագայում հայտնի է եղել որպես Սևագլուխների տուն)։ Ռատուշայի հրապարակը եղել է քաղաքի հասարակական կյանքի կենտրոնը. այստեղ են հայտարարվել որոշումներ, ընդունվել երդման արարողություններ, անցկացվել հանդիսավոր միջոցառումներ, մրցաշարեր, թատերականացված ներկայացումներ։

Քաղաքացիների մեծ մասը վարել է բնատնտեսություն։

 

Հին Ռիգան Ռիգայի քարտեզին

1293 թվականին ընդունվել է շինարարական առաջին ծրագիրը, որում մասնավորապես նշվել է շինությունների առավելագույն չափը (բարձրությունը` 15 մ, լայնությունը`8 մ), պահանջվել է տների կառուցումը ուղղագիծ փողոցներով, ամբողջովին արգելվել է փայտանյութի կիրառությունը տների շինարարության մեջ։

15-րդ դարի սկզբին Ռիգան տիպիկ հանզայական քաղաք է եղել։ 1500 թվականի 393 հողամասերում կառուցվել է 353 բնակելի տուն, մնացածը զբաղեցրել են առևտրական շինությունները։ Քաղաքի տների մեկ երրորդը կառուցվել է քարից։

Ռիգա գետը, որը Հին քաղաքով անցել է Մեյստարու-Կալեյու-Մինստերեյաս փողոցների գծով, աստիճանաբար անհետացել է քաղաքից այնտեղ լցված կենցաղային աղբի պատճառով, չնայած գետի հունի մաքրման աշխատանքներ են ձեռնարկվել։ 17-րդ դարում, երբ կառուցվել են քաղաքային ամրությունները, գետի վերին հոսանքը շրջապատել են հողապատնեշով։ 1860 թվականի վերջին քաղաքային պատնեշները քանդել են և գետն անցկացրել ստորգետնյա ջրանցք, որը տանում է Դաուգավա։ Մինչև 19-րդ դարը գոյատևած ջրանցքի ուղղությամբ է անցնում ներկայիս Ռիձենես փողոցը։ Ներկայումս Լիվերի հրապարակում ալիքավոր սալիկներով և հատուկ ընտրված բուսականությամբ ոճավորվել է անհետացած գետի հունը[1]։

1903 թվականի մշակվել է Հին քաղաքի վերապլանավորման նախագիծը` թելադրված տնտեսական նոր հարաբերությունների պահանջներով։ Նախատեսվել է ուղղել ու ընդարձակել փողոցները, կառուցել վարչական, ֆինանսական ու այլ շինություններ, որոնք կհանգեցնեին պատմական շենքերի քանդմանը։ Այդ ծրագիրը մասամբ իրագործվել է։

Հին քաղաքի թաղամասերի վերակառուցումը շարունակվել է 1920-1941 թվականներին[2]։

Հին քաղաքը խիստ տուժել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ։ 1941-1944 թվականներին ավերվել է Հին քաղաքի շինությունների մեկ երրորդը[3]։ Կորուստների սուր զգացողությունն արտահայտվել է Հին Ռիգայի՝ որպես հին կինոյի համեմատական ընկալումով[4]։