Каталонски Земји (каталонски: Els Països Catalans) — територии каде што каталонскиот јазик или некаков негов вид се зборува. Во нив се вбројуваат шпанските региони Каталонија, Валенсија, Балеарските Острови и делови од Арагон и Мурсија, како и областа Русијон во Франција, места во Кнежевството Андора и градот Алгеро во Сардинија (Италија). Во контекст на каталонскиот национализам, терминот понекогаш се користи на поограничен начин за да се однесува само на Каталонија, Валенсија и Балеарските Острови. Каталонските Земји не наликуваат со ниту една сегашна или мината политичка или административна единица, иако најголем дел од областите припаѓале на Арагонската Круна во средниот век. Делови од Валенсија (шпански) и Каталонија (окситански) не зборуваат на каталонски јазик.

Каталонските Земји се наоѓаат во центарот на културни и политички проекти од крајот на 19 век. Нивната главна културна димензија станала сè повеќе политички обвинета на крајот на 1960-тите и во почетокот на 1970-тите, кога Франкоизмот почнал да умира во Шпанија, и она што било културен термин ограничен за познавачите на каталонската филологија станало проблематика во периодот на шпанската транзиција во демократија, особено во Валенсија во текот на 1980-тите. Дел од современите лингвистички и културни проекти се Институтот Рамон Љуљ и Фондацијата Рамон Љуљ, кои ги водат владите на Балеарските Острови, Каталонија и Андора, Генералниот совет на Источните Пиренеи, градскиот совет на Алгеро и мрежата на градови во Валенсија. Политички, овој концепт вклучува паннационалистички проект за обединување на териториите на Шпанија и Франција, кои зборуваат каталонски, често во контекст на независноста на Каталонија. Политичкиот проект не ужива широка поддршка, особено надвор од Каталонија, каде што се смета за израз на каталонски експанзионизам. Терминот Каталонски Земји сам по себе е контроверзен, а валенциските националисти избегнуваат да го користат.