In de middeleeuwen vormde de Hohkönigsburg het middelpunt van de heerlijkheid Koenigsbourg, waartoe ook het dorp Orschweiler behoorde. Tot 1648 maakte de heerlijkheid deel uit van Voor-Oostenrijk.

De burcht werd voor het eerst genoemd in de 12e eeuw. Het strategische belang werd onderkend door de hertog van Zwaben, Frederik van Hohenstaufen. De burcht werd rond 1147 als Schloss Staufen of ook wel Castrum Estufin door de hertogen van Lotharingen gebouwd. De bezitters van de burcht beheersten door de strategische positie de dorpen en de handelswegen in dit deel van de Rijnvallei. De plaats van het kasteel is op een kruising van de handelswegen voor graan en wijn (noord-zuid) en zilver en zout (west-oost). Vanaf 1192 werd de naam Königsburg gebruikt. In 1359 verkocht het geslacht Hohenstaufen het kasteel aan het prinsbisdom Straatsburg. In 1454 veroverde keurvorst Frederik I van de Palts als landvoogd van de Elzas de burcht. In 1479 werd het kasteel en de heerlijkheid door keizer Frederik III als Oostenrijks leen uitgegeven aan de Zwitserse graaf Oswald von Thierstein en zijn broer Wilhelm. Na het uitsterven van het geslacht Thierstein in 1517 viel het leen terug aan Oostenrijk.

Op 29 januari 1533 werd de heerlijkheid verpand aan Schweighard Jan en Frans Koenraad van Sickingen. Het pand kwam vervolgens in 1605 aan de baronnen van Bollwiller en vervolgens in 1617 aan de familie Fugger.

Gedurende de Dertigjarige Oorlog werd de burcht 52 dagen door de Zweden belegerd en ten slotte op 7 september 1633 veroverd en in brand gezet. Door de Vrede van Münster van 1648 ging de heerlijkheid voor het Heilige Roomse Rijk en Voor-Oostenrijk verloren en werd het een deel van Frankrijk. Tussen 1648 en 1865 had de ruïne meerdere eigenaren totdat ze uiteindelijk in het bezit van de Franse staat kwam.

Na de Frans-Duitse Oorlog werd Elzas-Lotharingen in 1871 deel van het Duitse Keizerrijk en schonk de stad Schlettstadt (Sélestat) op 4 mei 1899 de burcht aan de Duitse keizer, Wilhelm II. De keizer zag in de burcht het symbool van het Germaanse verleden van de Elzas en wilde er een symbool van het herrezen Duitse rijk van maken. Het was de bedoeling om in het kasteel een museum voor de middeleeuwen te vestigen. De keizer liet door de Berlijnse architect Bodo Ebhardt het kasteel reconstrueren (1900-1908). Met de Vrede van Versailles kwam het kasteel weer in handen van de Franse staat.