Op de plaats van de huidige Pont des Arts werd tussen 1802 en 1804 een gietijzeren wandelbrug met negen bogen gebouwd in opdracht van eerste consul Bonaparte. De brug was om twee redenen vernieuwend. Ten eerste was het de eerste ijzeren brug van het Europese continent (Engeland was toen het technisch meest geavanceerde land ter wereld) en bovendien was zij alleen toegankelijk voor voetgangers. De ingenieur Louis-Alexandre de Cessar had de voetbrug ontworpen als een soort hangende tuin, met struiken, bloembakken en bankjes. Wandelaars konden er bijvoorbeeld even uitrusten op bankjes tussen de sinaasappelbomen.

Tot 1849 werd er tol geheven (één sou), zoals gebruikelijk op vele bruggen in die tijd. Op de dag van de opening betaalden 65.000 Parijzenaars om de brug te mogen oversteken. In 1852 werden de twee bogen van de linkeroever tot één samengevoegd vanwege een verbreding van de quai Conti. In 1976 vestigde de Inspecteur Général des Ponts et Chaussées (algemeen inspecteur van Bruggen en Straten) de aandacht op de zwakheid van de brug, die te wijten was aan de bombardementen van 1918 en 1944 en aan verscheidene aanvaringen in 1961 en 1970. De brug werd voor verkeer gesloten in 1977 en stortte na een aanvaring in 1979 over 60 meter in.

De wederopbouw gebeurde in de periode 1981-1984, volgens de plannen van de architect Louis Arretche, die de brug in haar oorspronkelijke staat wilde laten herrijzen. De brug werd nu in staal opgetrokken en het aantal bogen werd verminderd van negen naar zeven, wat het mogelijk maakte om de brug in overeenstemming te brengen met de Pont Neuf. De loopbrug werd opnieuw in gebruik genomen op 27 juni 1984 door de toenmalige burgemeester van Parijs Jacques Chirac.

Vandaag de dag doet de brug soms dienst als tentoonstellingsplaats en is zij vooral populair door haar prachtige uitzicht op Parijs. Vanaf de brug heeft men zicht op de Pont-Neuf, het Paleis van Justitie, de torens van de Notre-Dame, het stadhuis van Parijs, het Louvre en de Pont du Carrousel. De Pont des Arts is daardoor zeer geliefd bij fotografen, tekenaars, schilders en picknickers.