Od X wieku Hausańczycy tworzyli społeczność rolniczo-myśliwską. Z czasem wykształcił się u nich system miast-państw: warownych osiedli, które panowały nad okolicznymi obszarami i wokół których rozwijały się handel i rzemiosło. Do takich miast państw należały m.in. Zaria, Kano, Katsina i Gobir. Partnerami ekonomicznymi Hausańczyków były wówczas państwa Mali, Songhaj i Kanem-Bornu. Od XIV wieku na tereny Hausańczykow zaczął napływać islam za sprawą kupców i duchownych muzułmańskich. Przez dłuższy czas islam współżył pokojowo z religiami rodzimymi. Położyła temu kres święta wojna prowadzona przez kaznodzieję Usmana dan Fodio (1754–1817), z pochodzenia Fulanina. Ok. 1810 Fulanie podporządkowali sobie ziemię Hausańczyków i wprowadzili scentralizowany feudalny system władzy oparty na szariacie. W czasach kolonialnych ziemie Hausańczyków zajęli Anglicy, którzy pozostawili jednak lokalnym emirom znaczny zakres samodzielności. Po odzyskaniu przez Nigerię niepodległości Hausańczycy kontrolują jej północne stany.