Wyspa Jeju (koreański: 제주도; Hanja: 濟州島; IPA: [tɕeːdzudo]) jest największą wyspą Korei Południowej, zajmującą powierzchnię 1833,2 km² (707,8 mil kwadratowych), czyli 1,83 procent całkowitej powierzchni kraju. Jest to również najbardziej zaludniona wyspa w Korei Południowej; pod koniec września 2020 r. całkowita liczba zarejestrowanych mieszkańców prowincji Jeju wynosi 672 948, z czego 4000 mieszka na odległych wyspach, takich jak wyspy Chuja i wyspa Udo. Całkowity obszar Specjalnej Samorządnej Prowincji Czedżu wynosi 1849 km.

Wyspa leży w Cieśninie Koreańskiej, na południe od Półwyspu Koreańskiego i prowincji Jeolla Południowa. Znajduje się 82,8 km (51,4 mil) od najbliższego punktu na półwyspie. Czedżu jest jedyną samorządną prowincją w Korei Południowej, co oznacza, że u200bu200bprowincją zarządzają lokalni mieszkańcy, a nie politycy z kontynentu.

Wyspa Jeju ma owalny kształt i rozciąga się na 73 km (45 mi) ze wschodu na zachód i 31 km (19 mi) z północy na południe, z łagodnym zboczem wokół Góry Halla pośrodku. Długość głównej drogi wynosi 181 km (112 mil), a linia brzegowa 258 km (160 mil). Północnym krańcem wyspy Jeju jest Kimnyeong Beach, południowym krańcem jest góra Songak, zachodnim krańcem jest Suwolbong, a wschodnim krańcem jest Seongsan Ilchulbong.

Wyspa powstała w wyniku erupcji podwodnego wulkanu około 2 miliony lat temu. Zawiera naturalne miejsce światowego dziedzictwa, wyspę wulkaniczną Jeju i rury lawy. Na wyspie Jeju panuje klimat umiarkowany, który jest umiarkowany; nawet zimą temperatura rzadko spada poniżej 0°C (32°F). Jeju jest popularnym miejscem wypoczynku, a znaczna część gospodarki opiera się na turystyce i związanej z nią działalności gospodarczej.