W XVI wieku Portugalczycy próbowali opanować półwysep[1]. Od XIX wieku kraj jest rządzony przez ród Al Sani. Katar dwa razy w historii był pod zaborami: w latach 1871–1916 wcielony do Imperium Osmańskiego, a w latach 1916–1971 pod protektoratem Wielkiej Brytanii[1]. Od 1971 tym wewnętrznie stabilnym krajem znów rządzi ród Al Sani.

W 1913 swoich roszczeń co do Kataru zrzekła się Turcja. Trzy lata później obszar ziem arabskich został podzielony między dwa europejskie mocarstwa: Francję i Wielką Brytanię. W 1915 ostatni tureccy żołnierze opuścili Katar, a rok później na mocy katarsko-brytyjskiej umowy państwo zostało protektoratem Wielkiej Brytanii. W zamian za ograniczone gwarancje bezpieczeństwa szejk Kataru zobowiązał się nie utrzymywać stosunków dyplomatycznych z żadnym mocarstwem bez zgody rządu brytyjskiego[1]. W 1939 odkryto złoża ropy naftowej i w 1949 rozpoczęto ich przemysłową eksploatację[1]. W 1970 wprowadzono prowizoryczną konstytucję[1]. 1 września 1971 następca tronu, szejk Chalifa ibn Hamad, ogłosił pełną niepodległość Kataru. Dwa dni później układ z Wielką Brytanią z 1916 stracił moc, a Katar stał się państwem suwerennym. W tym samym roku Katar przystąpił do Organizacji Narodów Zjednoczonych i Ligi Państw Arabskich. W 1972 w wyniku bezkrwawego zamachu stanu władzę zdobył Chalifa ibn Ahmad Al Sani.

W 1979 Katar zerwał stosunki dyplomatyczne z Egiptem (po zawarciu układu pokojowego z Izraelem). Stosunki dyplomatyczne przywrócono w 1987. Katar poparł Irak w wojnie iracko-irańskiej. W 1990 Katar potępił agresję Iraku na Kuwejt i udostępnił swoje terytoria wojskom koalicji antyirackiej[1]. W czerwcu 1995 Chalifa ibn Ahmad Al Sani utracił władzę na rzecz swego syna Hamada[1].

W drugiej dekadzie XXI wieku Katar zorganizował wiele imprez sportowych o światowym formacie, w tym Mistrzostwa Świata w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2015[2] i Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Szosowym 2016[3]. W 2022 odbyły się w tym państwie mistrzostwa świata w piłce nożnej[4].

5 czerwca 2017 część krajów arabskich ogłosiło zerwanie stosunków dyplomatycznych z Katarem pod pretekstem wspierania przez to państwo terroryzmu[5].