آتشکده یزد
( Fire Temple of Yazd )Świątynia Ognia w Yazd (آتشکده یزد, Ātaškade-ye Yazd), znana również jako Yazd Atash Behram (perski: آتش بهرام یزد, < i>Ātaš Bahrām-e Yazd), to zaratusztriańska świątynia ognia w Yazd w prowincji Yazd w Iranie. Zawiera on Atash Bahram, co oznacza „Zwycięski Ogień”, datowany na 470 AD. Jest to jeden z dziewięciu Atash Bahrams, jedyny pożar najwyższej klasy w starożytnym Iranie, gdzie Zoroastrianie praktykują swoją religię od 400 rpne; pozostałych ośmiu Atash Bahrams znajduje się w Indiach. Według Agi Rustam Noshiravan Belivani z Sharifabad, Anjuman-i Nasiri (wybrani urzędnicy zaratusztriańscy) otworzyli Yazd Atash Behram w latach 60. dla gości spoza Zaratusztrii.
Cześć dla ognia ma swoje korzenie w starszej praktyce podtrzymywania ognia w palenisku, zwłaszcza podczas mroźnych zim na stepach Azji Środkowej, kiedy Indoeuropejczycy prowadzili koczowniczy tryb życia, a ogień był źródłem ciepła, światła i komfortu . Irańczycy zaczęli nazywać ogień Atas Yaz...Czytaj dalej
Świątynia Ognia w Yazd (آتشکده یزد, Ātaškade-ye Yazd), znana również jako Yazd Atash Behram (perski: آتش بهرام یزد, < i>Ātaš Bahrām-e Yazd), to zaratusztriańska świątynia ognia w Yazd w prowincji Yazd w Iranie. Zawiera on Atash Bahram, co oznacza „Zwycięski Ogień”, datowany na 470 AD. Jest to jeden z dziewięciu Atash Bahrams, jedyny pożar najwyższej klasy w starożytnym Iranie, gdzie Zoroastrianie praktykują swoją religię od 400 rpne; pozostałych ośmiu Atash Bahrams znajduje się w Indiach. Według Agi Rustam Noshiravan Belivani z Sharifabad, Anjuman-i Nasiri (wybrani urzędnicy zaratusztriańscy) otworzyli Yazd Atash Behram w latach 60. dla gości spoza Zaratusztrii.
Cześć dla ognia ma swoje korzenie w starszej praktyce podtrzymywania ognia w palenisku, zwłaszcza podczas mroźnych zim na stepach Azji Środkowej, kiedy Indoeuropejczycy prowadzili koczowniczy tryb życia, a ogień był źródłem ciepła, światła i komfortu . Irańczycy zaczęli nazywać ogień Atas Yazata (bóstwem) i zaczęli składać mu ofiary w zamian za stałą pomoc. Ceremonia towarzysząca recytacji Yasna Haptanghaiti wydaje się pochodzić z czasów przed Zoroastrianem, kiedy kapłani ofiarowywali libacje ogniem i wodą.
Dodaj komentarz