Park Narodowy Nahuel Huapi był – obok Parku Narodowego Iguazú – jednym z pierwszych parków narodowych utworzonych na terenie Argentyny[1][a]. Parki te zostały wydzielone z założonego 8 kwietnia 1922 roku dekretem prezydenta Hipólito Yrigoyena (1852–1933) pierwszego parku narodowego – Parque Nacional del Sud (pol. „Park Narodowy Południa”)[1]. Przekształcenia dokonano na mocy ustawy Nr 12.103 z 30 września 1934 roku, która dała podstawę prawną do tworzenia krajowych obszarów chronionych[1][5].

Park obejmuje ochroną obszar o powierzchni 717,261 ha (7172,61 km²) w prowincjach Río Negro i Neuquén w Patagonii w zachodnio-południowej części Argentyny[6]. Ochroną objęty jest obszar górski Andów z licznymi polodowcowymi jeziorami, m.in. jeziorem Nahuel Huapi[7] i szczytami powyżej 3 tys. m n.p.m. Tronador (3491 m n.p.m.)[2] oraz obszary wyżynne i stepowe u podnóża Andów[3].

W 2016 roku park odwiedziło prawie 400 tys. zwiedzających[8].