Zapora Saville to ziemna zapora na nasypie z pracami murowanymi na wschodnim odgałęzieniu rzeki Farmington w południowo-zachodnim Barkhamsted w stanie Connecticut. Zapora ma 41 m wysokości i 590 m długości, a jej zachodnia część ma niekontrolowany przelew. Tworzy zbiornik Barkhamsted, który ma objętość 36,8 miliardów galonów amerykańskich (139 000 000 m³) i jest głównym źródłem wody dla Hartford w stanie Connecticut.

W 1927 r. Komisja Okręgu Metropolitalnego zaczęła kupować grunty w miejscu dzisiejszej zapory i zbiornika. Budowę zapory rozpoczęto w 1936 r., podczas gdy teren na północ był pozbawiany drewna i budynków.

Zanim Metropolitan District Commission nazwała zaporę Saville w 1940 roku na cześć jej głównego inżyniera, Caleba Millsa Saville'a, nazywano ją tamą Bill's Brook, po strumieniu, który płynął w tym czasie w pobliżu tego miejsca.

Fundamenty pod „Bill's Brook Dam” i tunel dywersyjny dla wschodniego odgałęzienia rzeki Farmington ukończono w sierpniu 1934 roku. Następnie wschodnia odnoga została skierowana do betonowego kanału na dnie Miejsce Tamy Brooka. Zapora została ukończona w maju 1940 r., a całkowity koszt zapory i zbiornika wyniósł 10 milionów dolarów.

Chociaż tama w Saville została ukończona w 1940 r., dopiero w 1948 r. zbiornik Barkhamsted w końcu wypełnił się po brzegi. Farmington River East Branch jest spiętrzony przez prawie 8 mil (13 km) za tamą, a najbardziej wysunięte na północ otwarte wody zbiornika Barkhamsted kończą się w Hartland w stanie Connecticut, tuż na południe od granicy z Massachusetts.

Zbiornik zalał wiele osób. budynki i gospodarstwa Barkhamsted, w tym wieś Barkhamsted Hollow. Wieś Barkhamsted Center, częściowo zalana, leży tuż na zachód od zbiornika. Jego pozostałe budynki są częścią historycznej dzielnicy Barkhamsted Centre, wpisanej do Krajowego Rejestru Miejsc Historycznych.