Igła Kleopatry w Nowym Jorku jest jednym z trzech podobnie nazwanych egipskich obelisków. Stela z XV wieku pne została zainstalowana w Central Parku, na zachód od Metropolitan Museum of Art na Manhattanie, 22 lutego 1881 roku. W maju 1877 roku została zabezpieczona przez sędziego Elberta E. Farmana, konsula generalnego Stanów Zjednoczonych w Kairze, jako dar chedywa dla Stanów Zjednoczonych, które zachowały przyjazną neutralność, gdy europejskie mocarstwa – Francja i Wielka Brytania – manewrowały, by zapewnić sobie polityczną kontrolę nad egipskim rządem. Koszty transportu w dużej mierze pokrył magnat kolejowy William Henry Vanderbilt, najstarszy syn Corneliusa Vanderbilta.

Wykonany z czerwonego granitu obelisk ma około 21 metrów wysokości i waży około 200 ton. i jest wyryty egipskimi hieroglifami. Pierwotnie został wzniesiony w egipskim mieście Heliopolis na rozkaz Totmesa III w 1475 rpne. Granit sprowadzono z kamieniołomów Asuanu w pobliżu pierwszej katarakty Nilu. Napisy zostały dodane około 200 lat później przez Ramzesa II dla upamiętnienia jego militarnych zwycięstw. Obeliski zostały przeniesione do Aleksandrii i ustawione w Cezareum – świątyni zbudowanej przez Kleopatrę na cześć Marka Antoniusza lub Juliusza Cezara – przez Rzymian w 12 rpne, za panowania Augusta, ale zostały obalone jakiś czas później. Spowodowało to przypadkowy efekt zakopania ich twarzy, chroniąc w ten sposób większość hieroglifów przed skutkami wietrzenia.