Torre Urquinaona to racjonalistyczne dzieło Barcelony włączone do Inwentarza Dziedzictwa Architektonicznego Katalonii.

Budynek zaprojektowany przez architekta Antoniego Boneta Castellana i Benito Miró w latach 1968-1970. Bonet był młodym członkiem GATCPAC od 1933 roku, aż do udania się na wygnanie w 1938 roku. Podczas tego etapu brał udział przez krótki okres w warsztacie Le Corbusiera we Francji, pracował w Argentynie i Urugwaju, aż w 1963 r. powrócił, by ostatecznie osiedlić się w Barcelonie.

To wieżowiec, który z 22 kondygnacjami ma 70 metrów wysokości, na co pozwalały przepisy urbanistyczne dla tego typu budynków za kadencji burmistrza Josepa Marii de Porcioles. Ma ośmiokątny plan, rozwiązujący jego położenie w skosie Eixample. Architekci inspirowali się architekturą amerykańską: jest to budynek o wyraźnej wertykalności, wzmocniony asymetrycznymi graniastosłupami, które podążają za profilem budynku. U góry ma „rzeźbiarską” kompozycję, bawiącą się bryłami, jako wykończenie budynku i przełamuje wertykalność tak zaznaczoną w tego typu konstrukcjach

Na zewnątrz architekci odziani budynek z ciemnego piaskowca, aby uniknąć ciemnienia, które przez lata cierpią na jasne materiały z powodu zanieczyszczenia.