Wieża Jerycha to kamienna konstrukcja o wysokości 8,5 metra, wzniesiona w okresie neolitu A przed ceramiką około 8000 pne. Jest uważana za pierwszą na świecie kamienną budowlę i prawdopodobnie pierwsze na świecie dzieło architektury monumentalnej.

Starożytny mur Jerycha został odkryty przez Johna Garstanga podczas wykopalisk w latach 1930-1936, które, jak zasugerował, były tymi opisane w Księdze Jozuego w Biblii i datowane na około 1400 pne. Kathleen Kenyon odkryła wieżę zbudowaną przy murze wewnątrz miasta podczas wykopalisk między 1952 a 1958 rokiem. Kenyon dostarczył dowodów na to, że obie konstrukcje datowane były na znacznie wcześniejszy, neolit, czyli ostatnią część epoki kamiennej, i były częścią wczesnej proto-miasto. Wieża podkreśla znaczenie Jerycha dla zrozumienia wzorców osadnictwa w okresie sułtańskim w południowym Lewancie.