The ประเทศคาตาลัน (คาตาลัน: Països Catalans, คาตาลันตะวันออก: [pəˈizus kətəˈlans], คาตาลันตะวันตก: [paˈizos kataˈlans]) หมายถึงดินแดนที่พูดภาษาคาตาลัน ได้แก่ แคว้นคาตาโลเนียของสเปน หมู่เกาะแบลีแอริก บาเลนเซีย และบางส่วนของอารากอน (ลาฟรานจา) และมูร์เซีย (คาร์เช) เช่นเดียวกับอาณาเขตของอันดอร์รา แคว้นปีเรเนส์-โอเรียนตาเลส ( aka Northern Catalonia รวมทั้ง Cerdagne, Roussillon และ Vallespir) ในฝรั่งเศสและเมือง Alghero ใน Sardinia (อิตาลี) ในบริบทของลัทธิชาตินิยมคาตาลัน บางครั้งคำนี้ใช้ในวิธีที่จำกัดมากกว่าเพื่ออ้างถึงเพียงคาตาโลเนีย วาเลนเซีย และหมู่เกาะแบลีแอริก ประเทศคาตาลันไม่สอดคล้องกับหน่วยทางการเมืองหรือการบริหารใด ๆ ในปัจจุบันหรือในอดีต แม้ว่าพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นของมงกุฎแห่งอารากอนในยุคกลาง บางส่วนของวาเลนเซีย (สเปน) และคาตาโลเนีย (อ็อกซิตัน) ไม่ใช่ภาษาคาตาลัน

"ประเทศคาตาลัน" เป็นศูนย์กลางของโครงการด้านวัฒนธรรมและการเมืองตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 19 มิติทางวัฒนธรรมส่วนใหญ่เริ่มมีบทบาททางการเมืองมากขึ้นในช่วงปลายทศวรรษ 1960 และต้นทศวรรษ 1970 เมื่อลัทธิฝรั่งเศสนิยมเริ่มสูญพันธุ์ในสเปน และสิ่งที่เคยเป็นศัพท์ทางวัฒนธรรมที่จำกัดเฉพาะผู้ชื่นชอบภาษาคาตาลันก็กลายเป็นประเด็นที่แตกแยกในช่วงการเปลี่ยนผ่านของสเปน ซึ่งรุนแรงที่สุด ในวาเลนเซียในช่วงปี 1980 โครงการภาษาศาสตร์และวัฒนธรรมสมัยใหม่ ได้แก่ Institut Ramon Llull และ Fundació Ramon Llull ซึ่งดำเนินการโดยรัฐบาลของหมู่เกาะแบลีแอริก คาตาโลเนียและอันดอร์รา สภากรม Pyrénées-Orientales สภาเมือง Alghero และเครือข่ายของวาเลนเซีย เมือง ในทางการเมือง มันเกี่ยวข้องกับโครงการข้ามชาติเพื่อรวมดินแดนที่พูดภาษาคาตาลันของสเปนและฝรั่งเศสเข้าด้วยกัน บ่อยครั้งในบริบทของขบวนการเอกราชในคาตาโลเนีย โครงการทางการเมืองในปัจจุบันไม่ได้รับการสนับสนุนอย่างกว้างขวาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งนอกแคว้นคาตาโลเนีย ซึ่งบางภาคส่วนมองว่าเป็นการแสดงออกถึงลัทธิแพนคาตาลัน เอกภาพทางภาษาเป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวาง ยกเว้นผู้ติดตามขบวนการทางการเมืองที่เรียกว่า Blaverism แม้ว่าองค์กรหลักบางแห่งได้ละทิ้งแนวคิดดังกล่าวไปเมื่อเร็วๆ นี้