Son Akşam Yemeği ya da Son Yemek (İtalyanca: Il Cenacolo or L'Ultima Cena), 15. yüzyılda Milano'da Leonardo da Vinci tarafından Duke Lodovico Sforza'nın isteği üzerine yapılmış fresktir. Hristiyan inanışına göre, İsa Mesih'in Romalı askerlerce tutuklanmasından bir gün önce (Pesah Günü öncesi) havarileriyle yediği son akşam yemeğini ifade eder.

Bu yemek sırasında yaptığı konuşmanın uzunca anlatıldığı Yuhanna Kitabı'nda İsa Mesih onlara, kendisi aralarından ayrıldıktan sonra gelecek olan Paraklit'le teselli bulmalarını söyler. Son Akşam Yemeği, Rönesans ressamlarınca çokça işlenen bir konu olmuştur. Bu eserlerin içinde en bilineni Leonardo da Vinci'nin yaptığı resimdir.

Resim, Milano yakınlarındaki Santa Maria Dele Grazie'nin duvarına yapılmış ve bugün oldukça yıpranmıştır. Leonardo'nun Mona Lisa'dan sonra en ünlü eseridir.

Son Akşam Yemeği'inde İsa ve Havarileri Kutsal Kase'den şarap içiyorlar ve ekmek yiyorlardı. Ancak resimde kâse ve şaraplı ekmek görülmemesi Hristiyan dünyasında yıllardır tartışma konusu olmuştur.

Resmin kurgusu büyük bir anakronizm sorununu içinde barındırır. Yaşadığı tarih itibarı ile İsa Peygamber ve havarilerinin masada oturarak yemek yemeleri mümkün değildir. Masa etrafına konulan sandalyeler ve bu düzenekte yemek yeme çok sonraki zamanlarda yerleşmiş bir gelenektir.

Da Vinci Şifresi kitabına göre İsa'nın solundaki kadın Magdalalı Meryem'dir ve kalça kısımlarından birleşmişlerdir, ikisinin arasında kocaman bir V yani paganların kadın sembolü bulunmaktadır ve giysileri de birbirlerinin simetrisidir. Ayrıca oluşan V şekli kutsal kaseyi tanımlamaktadır yani kutsal kase V şeklindeydi.

Kitaba göre İsa'nın, Magdalalı Meryem'den çocuğu olmuştur. Yine kitaba göre Magdalalı Meryem, İsa'nın sağ diğer tarafına geçtiğinde kocaman bir ters V yani paganların erkek sembolü ortaya çıkmaktadır.