Οι Καταλανικές χώρες (Καταλανικά: Països Catalans, Ανατολικά Καταλανικά: [pəˈizus kətəˈlans], δυτικά καταλανικά: [paˈizos kataˈlans]) αναφέρεται σε εκείνες τις περιοχές όπου ομιλείται η καταλανική γλώσσα. Περιλαμβάνουν τις ισπανικές περιοχές της Καταλονίας, τις Βαλεαρίδες Νήσους, τη Βαλένθια και τμήματα της Αραγονίας (La Franja) και της Μούρθια (Carche), καθώς και το Πριγκιπάτο της Ανδόρας, το διαμέρισμα των Πυρηναίων-Ανατολικών (Pyrénées-Orientales). γνωστή και ως Βόρεια Καταλονία, συμπεριλαμβανομένων των Cerdagne, Roussillon και Vallespir) στη Γαλλία και της πόλης Alghero στη Σαρδηνία (Ιταλία). Στο πλαίσιο του καταλανικού εθνικισμού, ο όρος χρησιμοποιείται μερικές φορές με πιο περιορισμένο τρόπο για να αναφέρεται μόνο στην Καταλονία, τη Βαλένθια και τις Βαλεαρίδες Νήσους. Οι Καταλανικές Χώρες δεν αντιστοιχούν σε καμία σημερινή ή προηγούμενη πολιτική ή διοικητική μονάδα, αν και το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής ανήκε στο Στέμμα της Αραγονίας κατά τον Μεσαίωνα. Τμήματα της Βαλένθια (ισπανικά) και της Καταλονίας (οξιτανικά) δεν μιλούν καταλανικά.

Οι «Καταλανικές Χώρες» βρίσκονται στο επίκεντρο τόσο πολιτιστικών όσο και πολιτικών έργων από τα τέλη του 19ου αιώνα. Η κυρίως πολιτιστική του διάσταση φορτίστηκε ολοένα και περισσότερο πολιτικά στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970, καθώς ο Φρανκισμός άρχισε να σβήνει στην Ισπανία, και αυτό που ήταν πολιτιστικός όρος που περιοριζόταν στους γνώστες της καταλανικής φιλολογίας έγινε ένα διχαστικό ζήτημα κατά τη διάρκεια της ισπανικής μεταβατικής περιόδου, το πιο σκληρό. στη Βαλένθια τη δεκαετία του 1980. Τα σύγχρονα γλωσσικά και πολιτιστικά έργα περιλαμβάνουν το Institut Ramon Llull και το Fundació Ramon Llull, τα οποία διευθύνονται από τις κυβερνήσεις των Βαλεαρίδων Νήσων, της Καταλονίας και της Ανδόρας, το Συμβούλιο του Τμήματος των Pyrénées-Orientales, το δημοτικό συμβούλιο του Alghero και το δίκτυο της Βαλένθια. πόλεις. Πολιτικά, περιλαμβάνει ένα πανεθνικιστικό σχέδιο για την ένωση των καταλανόφωνων εδαφών της Ισπανίας και της Γαλλίας, συχνά στο πλαίσιο του κινήματος ανεξαρτησίας στην Καταλονία. Το πολιτικό σχέδιο δεν τυγχάνει επί του παρόντος ευρείας υποστήριξης, ιδιαίτερα εκτός Καταλονίας, όπου ορισμένοι τομείς το θεωρούν ως έκφραση πανκαταλανισμού. Η γλωσσική ενότητα αναγνωρίζεται ευρέως, εκτός από τους οπαδούς ενός πολιτικού κινήματος που είναι γνωστός ως Blaverism, παρόλο που ορισμένες από τις κύριες οργανώσεις του έχουν εγκαταλείψει πρόσφατα μια τέτοια ιδέα.