Νότιο Σουλαουέζι (Ινδονησιακά: Sulawesi Selatan) είναι μια επαρχία στη νότια χερσόνησο του Sulawesi. Το αρχιπέλαγος των νησιών Selayar στα νότια του Sulawesi είναι επίσης μέρος της επαρχίας. Πρωτεύουσα είναι το Μακάσαρ. Η επαρχία συνορεύει με το Κεντρικό Σουλαουέζι και το Δυτικό Σουλαουέζι στα βόρεια, τον Κόλπο των Οστών και το Νοτιοανατολικό Σουλαουέζι στα ανατολικά, το Στενό Μακασσάρ στα δυτικά και τη Θάλασσα Φλόρες στα νότια.

Η απογραφή του 2010 υπολόγισε τον πληθυσμό σε 8.032.551 άτομα, γεγονός που καθιστά το Νότιο Σουλαουέζι την πιο πυκνοκατοικημένη επαρχία του νησιού (46% του πληθυσμού του Σουλαουέζι βρίσκεται στο Νότιο Σουλαουέζι) και την έκτη πιο πυκνοκατοικημένη επαρχία στην Ινδονησία. Στην Απογραφή του 2020 αυτό είχε αυξηθεί σε 9.073.509 και η επίσημη εκτίμηση στα μέσα του 2021 ήταν 9.139.531. Οι κύριες εθνοτικές ομάδες στο νότιο Sulawesi είναι οι Buginese, Makassarese, Toraja και Mandar. Η οικονομία της επαρχίας βασίζεται στη γεωργία, την αλιεία και την εξόρυξη χρυσού, μαγνησίου, σιδήρου και άλλων μετάλλων. Το pinisi, ένα παραδοσιακό ινδονησιακό δίστηλο ιστιοφόρο, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρέως από τους Buginese και Makassarese, κυρίως για ενδονησιωτικές μεταφορές, φορτία και αλιεία εντός του ινδονησιακού αρχιπελάγους.

Κατά τη χρυσή εποχή του εμπορίου μπαχαρικών, από τον 15ο έως τον 19ο αιώνα, το Νότιο Σουλαουέζι χρησίμευσε ως πύλη προς τα νησιά Μαλούκου. Υπήρχε μια σειρά από μικρά βασίλεια, μεταξύ των οποίων δύο εξέχοντα, το Βασίλειο της Gowa κοντά στο Makassar και το βασίλειο Bugis που βρίσκεται στο Bone. Η Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών (VOC) άρχισε να λειτουργεί στην περιοχή τον 17ο αιώνα. Η VOC αργότερα συμμάχησε με τον πρίγκιπα Bugis, Arung Palakka, και νίκησαν το βασίλειο της Gowa. Ο βασιλιάς της Gowa, σουλτάνος u200bu200bHasanuddin αναγκάστηκε να υπογράψει μια συνθήκη η οποία μείωσε σημαντικά τη δύναμη της Bungaya Gowa.