South Sulawesi (Indonesian: Sulawesi Selatan) သည် Sulawesi ၏ တောင်ပိုင်းကျွန်းဆွယ်ရှိ ပြည်နယ်တစ်ခုဖြစ်သည်။ Sulawesi တောင်ဘက်ရှိ Selayar ကျွန်းစုများသည် ပြည်နယ်၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုလည်းဖြစ်သည်။ မြို့တော်မှာ မကာဆာဖြစ်သည်။ ပြည်နယ်သည် မြောက်ဘက်တွင် ဗဟိုဆူလာဝေစီနှင့် အနောက်ဆူလာဝေစီ၊ အရှေ့ဘက်တွင် အရိုးပင်လယ်ကွေ့နှင့် အရှေ့တောင်ပိုင်းဆူလာဝေစီ၊ အနောက်ဘက်တွင် မကာဆာရေလက်ကြားနှင့် တောင်ဘက်တွင် ဖလော်ရီပင်လယ်တို့နှင့် နယ်နိမိတ်ချင်းထိစပ်နေသည်။

2010 သန်းခေါင်စာရင်းအရ လူဦးရေ 8,032,551 ဟု ခန့်မှန်းထားသောကြောင့် ကျွန်းပေါ်တွင် တောင်ဆူလာဝေစီ (Sulawesi လူဦးရေ၏ 46% သည် South Sulawesi) နှင့် အင်ဒိုနီးရှားတွင် ဆဋ္ဌမမြောက် လူဦးရေအများဆုံးပြည်နယ်ဖြစ်သည်။ 2020 ခုနှစ်သန်းခေါင်စာရင်းတွင်၎င်းသည် 9,073,509 သို့တိုးလာခဲ့ပြီး 2021 ခုနှစ်လယ်တွင်တရားဝင်ခန့်မှန်းချက်မှာ 9,139,531 ဖြစ်သည်။ တောင်ဆူလာဝေစီရှိ အဓိကလူမျိုးစုများမှာ Buginese၊ Makassarese၊ Toraja နှင့် Mandar တို့ဖြစ်သည်။ ပြည်နယ်၏စီးပွားရေးသည် စိုက်ပျိုးရေး၊ ငါးဖမ်းခြင်းနှင့် ရွှေ၊ မဂ္ဂနီဆီယမ်၊ သံနှင့် အခြားသတ္တုတူးဖော်ခြင်းတို့ကို အခြေခံသည်။ အင်ဒိုနီးရှား ရိုးရာ ရွက်တိုင်နှစ်စင်း ရွက်လှေ ဖြစ်သည့် Pinisi ကို Buginese နှင့် Makassarese တို့က ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် အသုံးပြုနေကြဆဲ ဖြစ်ပြီး အများအားဖြင့် အင်ဒိုနီးရှား ကျွန်းစုအတွင်း သယ်ယူပို့ဆောင်ရေး၊ ကုန်တင်ကုန်ချ နှင့် ငါးဖမ်းခြင်း ရည်ရွယ်ချက်များအတွက် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် အသုံးပြုနေဆဲ ဖြစ်သည်။

ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်ရောင်းဝယ်ရေး၏ရွှေခေတ်အတွင်း၊ 15th မှ 19th ရာစုအတွင်း၊ South Sulawesi သည် Maluku ကျွန်းများဆီသို့တံခါးပေါက်အဖြစ်ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ထင်ရှားသောနိုင်ငံနှစ်ခုဖြစ်သည့် မကာဆာအနီးရှိ Gowa နှင့် Bone တွင်တည်ရှိသော Bugis နိုင်ငံတို့အပါအဝင် နိုင်ငံငယ်များစွာရှိခဲ့သည်။ ဒတ်ခ်ျအရှေ့အိန္ဒိယကုမ္ပဏီ (VOC) သည် ၁၇ ရာစုတွင် ဒေသတွင်း၌ စတင်လည်ပတ်ခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် VOC သည် Bugis မင်းသား Arung Palakka နှင့် မဟာမိတ်ဖွဲ့ကာ Gowa ၏နိုင်ငံကို အနိုင်ယူခဲ့သည်။ Gowa ၏ဘုရင် Sultan Hasanuddin သည် Bungaya Gowa ၏အာဏာကိုအလွန်လျှော့ချပေးသောစာချုပ်ကိုလက်မှတ်ရေးထိုးခိုင်းခဲ့သည်။