Το Λουάνγκ Πραμπάνγκ (λαοτινά: ຫລວງພະບາງ, Luang Phabang ή Luang Prabang) είναι πόλη στο βόρειο κεντρικό Λάος. Μετά την ανεξαρτησία του βασιλείου του Λάος, η Λουάνγκ Πραμπάνγκ ήταν η βασιλική πρωτεύουσα της χώρας μέχρι που την εξουσία κατέλαβαν οι κομμουνιστές το 1975. Η πόλη χαρακτηρίζεται από την συνύπαρξη παραδοσιακής και αποικιοκρατικής αρχιτεκτονικής. Αποτελεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 1995. Η πόλη αποτελείται από 58 χωριά και έχει περίπου 56.000 κατοίκους, με 24.000 να κατοικούν στην περιοχή που προστατεύεται από την UNESCO.

Η Λουάνγκ Πραμπάνγκ, τότε Τσιανγκ Θονγκ, ήταν πρωτεύουσα του ισχυρού βασιλείου Λαν Ξανγκ, από τον 14ο έως το 16ο αιώνα. Η πόλη παράλληλα ήταν κέντρο του Βουδισμού στην περιοχή. Η πόλη πήρε το όνομα Λουάνγκ Πραμπάνγκ από ένα άγαλμα του Βούδα το οποίο προσέφερε η Καμπότζη. Το 1707, έγινε πρωτεύουσα του ανεξάρτητου βασιλείου Λουάνγκ Πραμπάνγκ. Μετά την εγκαθίδρυση γαλλικού προτεκτοράτου το 1893 ακολούθησε πολιτική αναταραχή, αλλά η Λουάνγκ Πραμπάνγκ παρέμεινε βασιλική και θρησκευτική πρωτεύουσα. Διατήρησε το ρόλο αυτό μέχρι που η πρωτεύουσα μετακινήθηκε στη Βιεντιάν το 1946.

Η πόλη είναι γνωστή για τους πολυάριθμους βουδιστικούς ναούς (γνωστοί ως βατ) και μοναστήρια. Ένα από τα κύρια αξιοθέατα της πόλης είναι το όρος Φου σι, ένας μεγάλος απότομος λόφους ύψους 150 μέτρων. Μια απότομη κλίμακα οδηγεί στο ιερό Βατ Τσομ Σι, με θέα την πόλη και τους ποταμούς Μεκόνγκ και Ναμ Χαν.