پل گلدن گیت (به انگلیسی: Golden Gate Bridge) یک پل معلق در سان فرانسیسکوی آمریکا است که این شهر را به شمال ایالت کالیفرنیا وصل می‌کند. این پل بر روی تنگه گلدن گیت زده شده‌است. این پل با هزینه ۳۵ میلیون دلار ظرف مدت ۴ سال در سان فرانسیسکو ساخته شده‌است. پل گلدن گیت در ۲۷ مه ۱۹۳۷ گشایش یافت و در فاصله بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۶۴ با طول ۴٬۲۰۰ فوت (۱٬۳۰۰ متر) طولانی‌ترین پل معلق جهان به حساب می‌آمد. این پل یکی از نمادهای شهر سان فرانسیسکو است.

ارتفاع این پل از سطح آب ۲۲۰ فوت (۶۷ متر) و وزن آن ۸۸۷٬۰۰۰ تن است. دوبرجی که در طول این پل ساخته شده‌اند ۷۴۶ فوت (۲۲۷ متر) ارتفاع دارند. در سال ۱۹۹۷ حدود ۴۱٬۳۸۱٬۰۰۰ وسیله نقلیه از روی این پل عبور کردند.

این پل تنها راه خروجی سان فرانسیسکو به سمت شمال است و از ۶ مسیر مخصوص رفت‌وآمد وسایل نقلیه و دو مسیر محل عبور عابران پیاده در هر دو طرف تشکیل شده‌است. در ۱ سپتامبر ۲۰۰۲ عوارض تردد از روی این پل برای وسایل نقلیه موتوری از ۳ دلار به ۵ دلار افزایش یافت. دوچرخه، موتور، و عابر پیاده از پرداخت عوارض معاف هستند.

محدودیت سرعت حرکت روی پل گلدن گیت در ۱ اکتبر ۱۹۸۳ از ۹۰ کیلومتر در ساعت به ۷۰ کیلومتر در ساعت کاهش یافت. رنگ این پل نارنجی متمایل به قرمز، معروف به نارنجی بین‌المللی است. این رنگ برای هماهنگی این پل با محیط اطراف خود و جلوه بیشتر آن در مه و غبار (که از شرایط آب‌وهوایی ویژه آن منطقه است) انتخاب شده‌است. گلدن گیت از نظر زیبایی‌شناسی و معماری در نوع خود منحصربه‌فرد است. در ژوئن ۲۰۰۱ انجمن مهندسان عمران آمریکا کانال پاناما، ساختمان امپایر استیت و پل گلدن گیت را با نام «بناهای هزاره» معرفی کردند.