အိန္ဒိယနိုင်ငံ အနောက်မြောက်ပိုင်းတွင် ရာဇပုတ္တနနယ် ဟူ၍ ယခင်က ရှိခဲ့သည်။ ၁၉၄၇ ခုနှစ်တွင် အိန္ဒိယနိုင်ငံနှင့် ပါကစ္စတန်နိုင်ငံဟူ၍ သီးခြားနိုင်ငံနှစ်ခု တည်ထောင်ပြီးသည့် နောက် ရာဇပုတ္တနနယ်ရှိ အိန္ဒိယစော်ဘွားနယ် ၁၉ နယ်နှင့် အကြီးအကဲ အုပ်ချုပ်သောနယ်သုံးနယ်တို့သည် ၁၉၄၉ ခုနှစ် မတ်လ ၃ဝ ရက်နေ့၌ စုပေါင်း၍ ရာဇဌာန်ပြည်နယ်အဖြစ် ဖွဲ့စည်းခဲ့လေသည်။ ထိုပြည်နယ်၏ အကျယ်အဝန်းမှာ ၁၃၂၁၅၂ စတုရန်းမိုင်ရှိ၍ လူဦးရေ ၂ဝ၁၅၅၆ဝ၂ ယောက် (၁၉၆၁)ရှိသည်။ မြို့တော်မှာ ဂျိုင်ပူမြို့ဖြစ်သည်။ ရာဇဌာန်ပြည်နယ်အတွင်းတွင် အိန္ဒိယနိုင်ငံ သမ္မတက မဟာမင်းကြီးမှတစ်ဆင့် တိုက်ရိုက်အုပ်ချုပ်သော အပ်ဂျမီအာ နယ်ဟူ၍ သီးခြားနယ်ရှိသည်။

ရာဇဌာန် ပြည်နယ်သားတို့သည် များသောအားဖြင့် ဗြာဟ္မဏအယူဝါဒကို သက်ဝင်ယုံကြည်သူများဖြစ်၍ ဟိန္ဒီ ဘာသာစကားကို ပြောဆိုကြသည်။ ရှေးအခါကတည်းက စစ်သူရဲကောင်းများ ပေါ်ထွက်ရာဒေသအဖြစ် နာမည်ထင်ရှား ခဲ့သည်။

အာရဝေလ္လိတောင်တန်းသည် ပြည်နယ်ကို အရှေ့မြောက်မှ အနောက်တောင်သို့ ဖြတ်သန်းလျက် တည်ရှိသည်။ တောင်တန်း အနောက်မြောက်ဘက်ပိုင်းသည် အရှေ့တောင်ဘက်ပိုင်းထက်ပို၍ ကျယ်ဝန်းသော်လည်း သားသဲကန္တာရအစပ်ဖြစ်သောကြောင့် ခြောက်သွေ့သည်။ နေထိုင်သူများသည်လည်း နွားကျောင်း၊ သိုး ကျောင်း၊ ကုလားအုပ်ကျောင်းအလုပ်ဖြင့် ရေကြည်ရာ မြက်နုရာ သို့ အစဉ်ရွေ့ပြောင်း နေထိုင်သူများ ဖြစ်သည်။ အရှေ့ တောင် ဘက်ပိုင်း၌မူကား လူများသည် နှံစားပြောင်း၊ ဂျုံ၊ မုယော၊ ဝါ၊ ဆေးတို့ကို စိုက်ပျိုးလုပ်ကိုင်၍ အိုးအိမ် အတည်တကျဖြင့် နေထိုင်သည်။ ထိုအပိုင်းတွင် ချမ်းဗောမြစ်နှင့် ယင်း၏ မြစ် လက်တက်များမှ ရေရလေသည်။