Tijdens opgravingen werden in de Corycische grot, zo'n 800 meter boven Delphi, sporen ontdekt van neolithische aanwezigheid, maar er is geen enkel materieel bewijs dat wijst op de vestiging van een heiligdom of zelfs van constante menselijke aanwezigheid voor de 7de eeuw v.C. In het heiligdom van Athena Pronoia vlakbij werden wel Myceense votiefbeeldjes gevonden, wat op een religieuze activiteit zou kunnen wijzen. We kunnen met zekerheid zeggen dat het bekende Orakel van Delphi vanaf de 8ste eeuw v.C. in werking was.[1] In de begintijd werd het door de lokale bevolking beheerd, maar vanaf de 6de eeuw v.C. nam de zogenaamde "Delphische Amphictionie" de controle over. In deze raad zetelden verschillende steden uit Centraal-Griekenland, uit de Peloponnesos, uit Attica en uit Euboea. Naarmate de faam van het orakel groeide, werd ook de macht van Delphi groter en wellicht in 591-590 v.C. werden de eerste Pythische Spelen ingesteld ter ere van de god Apollo. De tempel van het heiligdom werd getroffen door brand (548 v.C.) en verwoest door een aardbeving in 373 v.C., de restauratie ervan zou bijna 50 jaar in beslag nemen. Verder was de rijkdom van Delphi vaak aanleiding voor plunderingen, door onder meer Sulla en later keizer Nero, die 500 beelden liet weghalen. Latere keizers waren Delphi dan weer gunstiger gezind. Domitianus liet de tempel herstellen - de inscriptie die hij liet aanbrengen is in het museum te zien - en de hellenofiel Hadrianus was een gulle sponsor van het heiligdom. In 392 na Chr. werd het orakel gesloten door de christelijke keizer Theodosius I, die kort tevoren het christendom tot staatsgodsdienst verheven had.