喀喇昆仑山脉
( Karakoram )De Karakoram (Urdu: قراقرم; Chinees: 喀喇昆仑山脉, pinyin: Kelakunlun Shanmai; Hindi: काराकोरम) is een gebergte in Centraal-Azië, op het grensgebied van Pakistan, India, China (Tibet en Sinkiang) en Afghanistan. Enkele van de hoogste bergen ter wereld en de langste gletsjers buiten de poolgebieden liggen in de Karakoram. Het gebergte wordt tot de Grotere Himalaya gerekend, maar maakt geen onderdeel uit van de Himalaya zelf. De Karakoram grenst aan de Pamir en de Hindu Kush in het westen, de Kunlun in het noordoosten en de eigenlijke Himalaya in het zuidoosten. Vijf van de veertien achtduizenders, de hoogste bergen ter wereld, liggen in de Karakoram. De hoogste top is de K2, de op een na hoogste berg ter wereld.
Karakoram betekent in het Kirgizisch "zwarte bergketen". De naam Karakoram is afkomstig van Turkestaanse handelaren, die met hun karavanen over de Karakorampas van Centraal-Azië naar het Indisch Subcontinent reisden. In het begin van de 19e eeuw drongen de eerste Europese verkenners het gebied binnen als onderdeel van "The Great Game", een spel van spionage en contraspionage tussen Brits-Indië en het Russische Keizerrijk. De Britse verkenners William Moorcroft (1767-1825) en George W. Hayward (1839-1870) gebruikten de naam Karakoram voor de bergen ten westen van de pas, hoewel ze die ook wel simpelweg "Muztagh" (Tibetaans voor "bergketen") noemden. Francis Younghusband (1863-1942) was de eerste Europeaan die de Muztaghpas overstak naar Shaksgam.
De geograaf en ontdekkingsreiziger Kenneth Mason (1887-1976) maakte in 1926 een betere kaart van het gebied. Mason was na Younghusband de tweede Europeaan die de Shaksgamvallei bezocht. Hij gebruikte de naam Karakoram, die tegenwoordig voor het hele gebergte geldt, alleen voor de Baltoro Muztagh.
De vallei boven de rivier de Hunza werd verkend door George K. Cockerill in 1892. Verkenningsexpedities tussen 1910 en 1920 hebben het grootste gedeelte van het gebied in kaart gebracht.
Reactie toevoegen