Conwy Castle (เวลส์: Castell Conwy; การออกเสียงภาษาเวลส์: [kastɛɬ 'kɔnwɨ̞]) เป็นป้อมปราการใน Conwy ซึ่งตั้งอยู่ในนอร์ทเวลส์ มันถูกสร้างขึ้นโดยเอ็ดเวิร์ดที่ 1 ระหว่างการพิชิตเวลส์ระหว่างปี 1283 ถึง 1287 สร้างขึ้นเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของโครงการที่กว้างขึ้นเพื่อสร้างเมือง Conwy ที่มีกำแพงล้อมรอบ ค่าป้องกันรวมประมาณ 15,000 ปอนด์ซึ่งเป็นเงินก้อนใหญ่ในช่วงเวลานั้น ในอีกไม่กี่ศตวรรษข้างหน้า ปราสาทมีบทบาทสำคัญในสงครามหลายครั้ง มันทนต่อการล้อมมาด็อก อัพ ไลเวลินในฤดูหนาวปี ค.ศ. 1294–ค.ศ. 1294–95 ซึ่งทำหน้าที่เป็นที่หลบภัยชั่วคราวของริชาร์ดที่ 2 ในปี ค.ศ. 1399 และถูกกองกำลังที่ภักดีต่อโอเวน กลินเดอร์ ควบคุมขังไว้เป็นเวลาหลายเดือนในปี 1401

หลังการระบาดของสงครามกลางเมืองอังกฤษในปี 1642 ปราสาทแห่งนี้ถูกยึดครองโดยกองกำลังที่จงรักภักดีต่อพระเจ้าชาร์ลที่ 1 จนถึงปี 1646 เมื่อปราสาทยอมจำนนต่อกองทัพรัฐสภา ผลที่ตามมา ปราสาทถูกรัฐสภาเพิกเฉยบางส่วนเพื่อป้องกันมิให้มีการใช้ในการจลาจลอีกต่อไป และในที่สุดก็พังยับเยินในปี 2208 เมื่อเหล็กและตะกั่วที่เหลืออยู่ถูกถอดออกและขายออกไป ปราสาท Conwy กลายเป็นจุดหมายปลายทางที่น่าสนใจสำหรับจิตรกรในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 และต้นศตวรรษที่ 19 จำนวนผู้เข้าชมเพิ่มขึ้นและมีการบูรณะครั้งแรกในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 ในศตวรรษที่ 21 ปราสาทที่ถูกทำลายได้รับการจัดการโดย Cadw ให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยว

UNESCO ถือว่า Conwy เป็นหนึ่งใน "ตัวอย่างที่ดีที่สุดของสถาปัตยกรรมทางทหารช่วงปลายศตวรรษที่ 13 และต้นศตวรรษที่ 14 ในยุโรป" และจัดเป็นมรดกโลก ปราสาทรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าสร้างขึ้นจากหินในท้องถิ่นและนำเข้า และตั้งอยู่บนสันเขาริมชายฝั่ง แต่เดิมมองเห็นจุดข้ามแม่น้ำคอนวีที่สำคัญ แบ่งออกเป็นวอร์ดชั้นในและชั้นนอก โดยมีหอคอยขนาดใหญ่แปดหลังและชาวป่า 2 แห่ง มีประตูด้านหลังที่ทอดลงสู่แม่น้ำ ซึ่งช่วยให้ปราสาทสามารถเติมพลังจากทะเลได้ มันยังคงใช้การสกัดหินที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังหลงเหลืออยู่ในสหราชอาณาจักรและสิ่งที่นักประวัติศาสตร์ Jeremy Ashbee อธิบายว่าเป็น "ห้องชุดของราชวงศ์ในยุคกลางที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดีที่สุดในอังกฤษและเวลส์" เพื่อให้สอดคล้องกับปราสาทสมัยเอ็ดเวิร์ดอื่นๆ ในนอร์ทเวลส์ สถาปัตยกรรมของคอนวีมีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับที่พบในอาณาจักรซาวอยในช่วงเวลาเดียวกัน อิทธิพลน่าจะมาจากต้นกำเนิดของซาวอยของเจมส์แห่งเซนต์จอร์จ สถาปนิกหลัก