Το Αρχαίο Ερκολάνο ή Ερκουλάνεουμ (ιταλικά: Ercolano antica‎‎, λατινικά: Herculaneum‎‎) ή Αρχαίο Ηράκλειο, που αποδίδεται και με την ονομασία αρχαία Ηράκλεια, ήταν μια πόλη στην περιοχή της Καμπανίας, μεταξύ της Νάπολης και της Πομπηΐας, στην τοποθεσία του σημερινού Ερκολάνο.

Η πόλη ήταν μικρή, με εκτιμώμενη έκταση είκοσι εκταρίων και ο πληθυσμός ανερχόταν σε 4.000-5.000 κατοίκους.

Η καταστροφική έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ. κατέκλυσε την αρχαία πόλη, που τότε ήταν ρωμαϊκή αποικία, καθώς και τις αρχαίες πόλεις Πομπηΐα, Οπλοντίδα και Σταβίες αλλά και αρκετούς άλλους οικισμούς.

Οι πρώτες επίσημες ανασκαφές στο αρχαίο Ηράκλειο ξεκίνησαν τον 18ο αιώνα από τον Οίκο των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών, που βασίλεψαν στη Νάπολη. Αποκαλύφθηκαν πολυάριθμα ευρήματα, όπως το πολεοδομικό σχέδιο της αρχαίας πόλης, μεγαλοπρεπή οικοδομήματα, πολυτελείς επαύλεις, έργα τέχνης, μικροαντικείμενα, καθημερινά αντικείμενα, πλήθος απανθρακωμένων παπύρων.

Μέχρι σήμερα, λιγότερο από το ένα τέταρτο της αρχαίας πόλης έχει ανασκαφεί και η πλειονότητα των μνημείων καλύπτεται από τη σύγχρονη πόλη.

Ο χώρος των αρχαιολογικών ανασκαφών στο Ερκολάνο (scavi archeologici di Ercolano) από το 1997 περιλαμβάνεται, μαζί με τους αρχαιολογικούς χώρους στην Πομπηία και την Τόρε Ανουντσιάτα, στον κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς που καταρτίστηκε από την ΟΥΝΕΣΚΟ.