بمب آتشفشانی

یک بمب آتشفشانی (به انگلیسی: Volcanic bomb) توده‌ای از سنگ مذاب است که قطر آن بیشتر از ۶۴ میلی‌متر باشد که به هنگام خروج مواد آتشفشانی از دهانهٔ آتشفشان از قطعات چسبناک گدازه تشکیل می‌شود. این توده‌های مذاب قبل از اینکه به زمین برسند سرد شده و به تکه‌های جامد تبدیل می‌شوند و به دلیل اینکه به سرعت سرد شده‌اند فرصت تبلور نداشته و دارای دانه‌بندی بسیار ریز هستند که منجر به تشکیل سنگ آذرین می‌شود. بمب آتشفشانی می‌تواند کیلومترها دورتر از دهانهٔ آتشفشان فرود بیاید، و اغلب شکل‌های آن‌ها متاثر است از حرکات آیرودینامیکی هوا در طول پرواز خودشان به هوا تا لحظه‌ای که فرود بیایند. بمب‌های آتشفشانی می‌توانند بسیار بزرگ باشند به‌طور مثال در فوران آتشفشان کوه آساما در ژاپن به سال ۱۹۳۵ قطر بمب‌های آتشفشانی خروجی تا ۵ متر حتی ۶ متر نیز می‌رسیدند. بمب‌های آتشفشانی می‌توانند بسیار خطرآفرین باشند و موجب مرگ انسان‌ها در منطقه فوران شوند، یکی از همین حوادث در آتشفشان کوه گالراس کلمبیا اتفاق افتاده است که در آن ۶ نفر در نزدیکی قله کشته و چند نفر دیگر به‌طور جدی صدمه دیدند که دلیل آن خروج غیر منتظره مواد آتشفشانی از دهانه آتشفشان بود.

بمب‌های آتشفشانی به این اسم شناخته شده‌اند که در بعضی موارد به دلیل سرد شدن ناگهانی گازهای داخلی خود منفجر می‌شوند، اما بر خلاف برخی از ادعاهایی که در فرهنگ عامه وجود دارد بمب‌های آتشفشانی به ندرت منفجر می‌شوند و اغلب بیشترین آسیب آن‌ها همان برخورد آن‌ها با زمین یا انسان‌ها است. انفجار بمب‌های آتشفشانی اغلب در بخش bread–crust زمین مشاهده شده‌است.