De Kizil-grotten (vereenvoudigd Chinees: 克孜尔千佛洞; traditioneel Chinees: 克孜爾千佛洞; lit. 'Kizil-grotten van the Thousand Buddhas'; Oeigoerse: قىزىل مىڭ ئۆي, lit. 'The Thousand Red Houses'; ook geromaniseerd Qizil Grotten, spellingsvariant Qyzyl; Kizil betekent 'rood') zijn een reeks boeddhistische, uit de rotsen gehouwen grotten in de buurt van Kizil Township (克孜尔乡, Kèzī'ěr Xiāng) in Baicheng County, Aksu Prefecture, Xinjiang, China. De site is gelegen aan de noordelijke oever van de rivier de Muzat, 65 kilometer (75 km over de weg) ten westen van Kucha. Dit gebied was een commercieel centrum van de Zijderoute. De grotten spelen een belangrijke rol in de Centraal-Aziatische kunst en in de overdracht van het boeddhisme over de zijderoute, en zouden het vroegste grote boeddhistische grottencomplex in China zijn, met ontwikkeling tussen de 3e en 8e eeuw CE. De grotten van Kizil zijn de oudste van hun soort in China, en hun model werd later overgenomen bij de bouw van boeddhistische grotten verder naar het oosten. Een andere naam voor de site is Ming-oi (明屋, "The Thousand Houses"), hoewel deze term nu voornamelijk wordt gebruikt voor de site van Shorchuk in het oosten .

De Kizil-grotten werden in 2014 ingeschreven op de UNESCO Werelderfgoedlijst als onderdeel van de Zijderoutes: het Routenetwerk van de Chang'an-Tianshan Corridor Werelderfgoed.