日本における漢字 ( Kanji )

Het kanji (漢字) is een van de drie Japanse schriften en betekent "schrifttekens van Han". Het is overgenomen van de Chinese tekens, hànzi 漢字, toen de Chinese taal en cultuur voor een groot deel overgenomen werden door Japan. Een teken in het kanji wordt ook "kanji" genoemd. Kanji zijn logografisch, wat wil zeggen dat elk teken een begrip uitdrukt. Het kanji alleen is niet genoeg om in het Japans te schrijven, daarbij zijn ook de fonetishe lettergreepschriften: hiragana of katakana nodig.

Er bestaan meer dan 50.000 kanji, maar hoogopgeleide Japanners kennen er circa 4.000. Japanse leerlingen aan het voortgezet onderwijs worden geacht bij het examen de jōyōkanji (常用漢字) en de jinmeiyōkanji (人名用漢字) te kennen. De eerste set aan kanji zijn de kanji voor algemeen gebruik en worden beschouwd als de absolute basis. De jōyōkanjilijst bestaat uit 2.136 kanji. De tweede set aan kanji is de jinmeiyōkanjilijst en deze bestaat uit 863 kanji. Deze kanji wordt gebruikt voor onder andere voor eigennamen maar bevatten ook traditionele karakters van de vereenvoudigde kanji die op de jōyōkanjilijst staan. Al deze karakters worden door kinderen geleerd op school. In algemene media (krant, tv, etc.) worden woorden die niet voorkomen op de officiële lijst, geschreven met de fonetische lettergreepschriften: hiragana of katakana. De kanji die buiten deze twee lijsten vallen worden de hyōgaikanji genoemd, dit zijn de zogenaamde ongewone kanji, deze worden nooit gebruikt in communicatie vanuit de overheid, maar kunnen in principe wel worden gebruikt. Doordat de hyōgaikanji een verzamelcategorie is van alle kanji die niet op één van de twee officiële lijsten staan, is het onbekend hoeveel kanji dit exact zijn.