El Serrallo to morska i portowa dzielnica miasta Tarragona.

Ma swoje początki w połowie XIX wieku, kiedy to na budowę linii kolejowej Tarragona-Reus-Montblanc - Lleida i rozbudowa portu Tarragona, konieczne było wywłaszczenie gruntu obok piaszczystej plaży, miejsca, w którym mieszkali rybacy, którzy zostali przeniesieni na plażę Llatzeret i upoważnieni do budowy domów, o ile zostały one wykonane z drewna i na kołach, aby ułatwić ich przenoszenie, gdy odpowiadało to władzom wojskowym. Jest to uważane za początek sąsiedztwa. Od tego czasu okolica zaczęła być znana jako „el Serrallo”, nazwa wywodząca się z wojny afrykańskiej w latach 1859-1860.

Jednak Tarragona ma długą tradycję „udokumentowanego rybołówstwa”. działalność od xiii wieku; sklepy morskie, drewniane szałasy, są udokumentowane od XIV wieku, rozrzucone wzdłuż plaży Miracle, a później w rejonie ujścia Francolí. W xviii wieku mieszkańcy morza zamieszkiwali miasto, zwłaszcza w jego górnej części; w 1736 r. było 6 marynarzy i 27 rybaków z własnym domem; nie wszyscy, najbiedniejsi nadal mieszkali na plaży przed Carrer del Mar.

Na początku wieku, w 1803 roku, powstała tablica, której celem było sporządzenie planu obszar morski; niedługo potem, w 1806 roku, planowanie okolicy zostało udokumentowane przez inżyniera Antoniego Lópeza Sopellę. Jednak dopiero w 1868 r. zatwierdzono ostateczne konstrukcje; Stopniowo na morzu zdobywano ziemię, zwiększano budowę domów i zbudowano tam molo rybackie. Architektura domów jest prosta, a okolica ma atmosferę architektury morskiej, co czyni ją wyjątkową w porównaniu z innymi dzielnicami Tarragony; ulice są również wąskie i słabo wentylowane. W krótkim czasie, w 1880 roku, na szczycie fortu Francolí zbudowano kościół Sant Pere. Jednym z głównych promotorów dzielnicy był Anicet Espinach, finansista i bankier pochodzący z Barcelony. Łodzie rybackie, pomimo ulepszeń urbanistycznych dokonywanych w okolicy, nadal cumowały na plaży na końcu mola przybrzeżnego, obok kościoła Sant Pere, a także na poprzecznej grobli. Powodzie spowodowały jednak zniszczenia materialne i ludzkie, a rozwiązaniem była budowa nabrzeża rybackiego, która była proponowana w II RP, ale nie mogła być ukończona do 1942 roku. Budowa rynku pochodzi z 1946 roku i pierwsze szkoły.

Jednak dzielnica zaczęła się wyludniać w latach 1965-1970, kiedy Instytut Społeczny Marynarki Wojennej zbudował mieszkania dla rybaków poza dzielnicą, bardziej godne niż poprzednie, co w konsekwencji niektóre budynki w krótkim czasie opustoszały i uległy zniszczeniu. Później, w połowie lat osiemdziesiątych, powstał ruch sąsiedzki Salvem el Serrallo, który pragnął przebudowy dzielnicy i poprosił o zaangażowanie Portu Tarragona i Rady Miejskiej; bardzo szybko, w 1986 r., pojawił się zestaw środków mających na celu powstrzymanie degradacji sąsiedztwa, z jednoczącym jądrem kościoła Sant Pere. Są to lata, w których następuje ożywienie kulturalne, zwłaszcza ze strony parafii (Els pastorets, La passió del Serrallo) oraz od rozpędu do tradycyjnych świąt, takich jak święta Sant Pere czy del Carmen.

Tak więc Serrallo jest jedną z najbardziej proporcjonalnie aktywnych i emblematycznych dzielnic, do tego stopnia, że u200bu200bRada Miejska Tarragony zaproponowała już promowanie go jako atrakcji turystycznej.

Okolica morska ma cały szereg stowarzyszeń, z których wiele aktywnie uczestniczy w wydarzeniach o charakterze świątecznym, kulturalnym i religijnym w mieście Tarragona i innych miejscach:

• Gremi de Marejants (dwa pasaże wielkanocne i trzy zespoły kotłów, 1713)
• La Presa de Jesús (Przełęcz Wielkanocna i zespół kotłów, 1955)
• Agrupação Coral del Serrallo (chóralny, 1970)
• Chiquets del Serrallo (gang castella, 1988)
• Gegants del Serrallo (gigantyczny gang i grallera, 1990)
• Diables Voramar i Víbria de Tarragona (banda diabłów i bestia ognista, odpowiednio 1990 i 1993)

Jeśli chodzi o lokalne festiwale, trzeba powiedzieć, że mają dwa, 29 czerwca Sant Pere (patrona dzielnicy marynarzy) i 16 lipca Dziewica z Karmelu (patrona Serrallo).

Jeśli chodzi o tkaninę handlową, to jest to obszar, w którym znajdziemy więcej restauracji związanych ze światem morza. Reszta to małe sąsiedzkie firmy, które czerpią korzyści z życia, które się tam rozwija, nie będąc prostą dzielnicą mieszkaniową pomimo odległości od centrum.