端島 (長崎県)
( Illa Hashima )Illa Hashima (端島, ou simplemente Hashima — -shima é un sufixo xaponés para illa), communmente chamada Gunkanjima (軍艦島; significa Illa acoirazado), é unha illa abandonada situada a uns 15 quilómetros da cidade de Nagasaki, no sur do Xapón. É unha das 505 illas deshabitadas da prefectura de Nagasaki. As características máis notables da illa son os seus edificios abandonados de formigón, sen perturbacións nin ruídos, salvo os da natureza e o ruído do mar. Mentres a illa é un símbolo da rápida industrialización do Xapón, tamén é un recordatorio da súa historia como un lugar de traballos forzados antes e durante a Segunda Guerra Mundial.
A illa de 6,3 hectáreas era coñecida polas súas minas de carbón submarinas, descubertas en 1887, operaron durante a industrialización do Xapón. A illa alcanzou unha poboación máxima de 5 259 habitantes en 1959. En 1974, coas reservas de carbón a...Ler máis
Illa Hashima (端島, ou simplemente Hashima — -shima é un sufixo xaponés para illa), communmente chamada Gunkanjima (軍艦島; significa Illa acoirazado), é unha illa abandonada situada a uns 15 quilómetros da cidade de Nagasaki, no sur do Xapón. É unha das 505 illas deshabitadas da prefectura de Nagasaki. As características máis notables da illa son os seus edificios abandonados de formigón, sen perturbacións nin ruídos, salvo os da natureza e o ruído do mar. Mentres a illa é un símbolo da rápida industrialización do Xapón, tamén é un recordatorio da súa historia como un lugar de traballos forzados antes e durante a Segunda Guerra Mundial.
A illa de 6,3 hectáreas era coñecida polas súas minas de carbón submarinas, descubertas en 1887, operaron durante a industrialización do Xapón. A illa alcanzou unha poboación máxima de 5 259 habitantes en 1959. En 1974, coas reservas de carbón achegándose ao esgotamento, a mina foi pechada e todos os residentes partiron pouco despois, deixando a illa efectivamente abandonada durante as seguintes tres décadas. O interese por ela volveu a aparecer nos anos 2000 debido ás súas ruínas históricas e converteuse gradualmente nunha atracción turística. Algúns muros exteriores colapsados foron restaurados e abriron Hashima para os turistas o 22 de abril de 2009. O aumento do interese pola illa provocou unha iniciativa de protección como lugar de patrimonio industrial.
A illa foi aprobada formalmente como un Patrimonio da Humanidade da UNESCO en xullo de 2015, como parte dos Sitios da Revolución Industrial Meiji do Xapón: Ferro e Aceiro, Construción naval e minería de carbón do Xapón.
O carbón descubriuse por primeira vez na illa ao redor de 1810, e a illa habitouse continuamente desde 1887 ata 1974 como unha mina submarina. Mitsubishi Goshi Kaisha comprou a illa en 1890 e comezou a extraer o carbón das minas submarinas, mentres foron construídos diques e recheos de terra (que triplicaron o tamaño da illa[Cómpre referencia]). Á súa vez construíronse catro pozos mineiros principais (ata chegar a 1 km de profundidade), un dos cales se conectaba a unha illa veciña. Entre 1891 e 1974, ao redor de 15,7 millóns de toneladas de carbón foron extraidas das minas con temperaturas de 30 °C e un 95% de humidade.
En 1916, a empresa construíu o primeiro gran edificio de concreto reforzado do Xapón (un bloque de apartamentos de 7 pisos),[1] para dar cabida á súa crecente cantidade de traballadores. O formigón foi usado especificamente para protexerse contra a destrución dos tifóns. Durante os seguintes 55 anos construíronse máis edificios, incluíndo bloques de apartamentos, escola, xardín de infancia, hospital, concello e centro comunitario. Construíronse un club, cine, baño común, piscina, xardíns no tellado, tendas e un salón pachinko para o entretemento dos mineiros e as súas familias.
A partir da década de 1930 e ata o final da Segunda Guerra Mundial, os cidadáns reciclados coreanos e prisioneiros de guerra chineses foron obrigados a traballar baixo condicións moi duras e tratamentos brutais nas instalacións de Mitsubishi como traballadores forzados baixo as políticas xaponesas de mobilización durante a guerra.[2][3][4][5] Durante este período, estímase que preto de 1 300 deses traballadores recrutados forzosamente morreron na illa debido a diferentes perigos, incluíndo accidentes subterráneos, esgotamento e desnutrición.[6][7]
En 1959, a poboación da illa de 6´3 hectáreas alcanzou o seu pico de 5 259 habitantes, cunha densidade de poboación de 835 persoas por hectárea (83 500 hab./km²) na illa, ou 1 391 por hectárea (139 100 hab./km²) no barrio residencial.[8]
Como o petróleo substituíu ao carbón no Xapón nos anos 60, as minas de carbón comezaron a cerrarse en todo o país e as de Hashima non foron unha excepción. Mitsubishi pechou oficialmente a mina en xaneiro de 1974, e a illa foi despexada de habitantes en abril. Hoxe en día as súas características máis notables son os edificios de vivendas de concreto abandonados e case aínda intactos, o dique e a súa distintiva forma de perfil. A illa foi administrada como parte da cidade de Nagasaki desde a fusión coa antiga cidade de Takashima en 2005. As visitas a Hashima foron autorizadas o 22 de abril de 2009, logo de 35 anos de peche.
↑ "Der Spiegel" (Article) (en German). DE. ↑ Erro no código da cita: Etiqueta <ref> non válida; non se forneceu texto para as referencias de nome Guardian July 15 ↑ "1999 report of the Committee of Experts on the Application of Conventions and Recommendations" (PDF). the International Labour Organization. 1999. Consultado o 2015-09-16. ↑ "Japan's 007 island still carries scars of wartime past, Compulsory Mobilization". Edition.cnn.com. 2013-06-13. Consultado o 2013-08-22. ↑ "Hashima ― forgotten island of tragedy". The Korea times. 2012-10-04. Consultado o 2015-09-11. ↑ Burke-Gaffney, Brian (1996). "Hashima: The Ghost Island". Crossroads: a Journal of Nagasaki History and Culture 4: 33–52. Consultado o 2016-11-21. ↑ Gunkel, Christoph (2009-11-27). "Vergessene Orte - Geisterstadt im Ozean". Der Spiegel. Consultado o 2017-07-29. ↑ "Japan's 007 island still carries scars of wartime past". Edition.cnn.com. 2013-06-13. Consultado o 2013-08-22.
Engadir un novo comentario