زبان فارسی باستان ( Old Persian )

Oud-Perzisch is een van de twee direct geattesteerde oude Iraanse talen (de andere is Avestaans) en is de voorouder van het Midden-Perzisch (de taal van het Sassanidische rijk). Net als andere oude Iraanse talen, stond het bij zijn moedertaalsprekers bekend als ariya (Iraans).

Oud-Perzisch komt voornamelijk voor in de inscripties, kleitabletten en zegels van het Achaemenidische tijdperk (ca. 600 BCE tot 300 BCE). Voorbeelden van Oud-Perzisch zijn gevonden in wat nu Iran, Roemenië (Gherla), Armenië, Bahrein, Irak, Turkije en Egypte is, met als belangrijkste attest de inhoud van de Behistun-inscriptie (gedateerd op 525 vGT).

Recent onderzoek (2007) naar het enorme Persepolis Fortification Archive in het Oriental Institute van de Universiteit van Chicago heeft oud-Perzische tabletten opgegraven, wat suggereert dat Oud-Perzisch een geschreven taal was die werd gebruikt voor praktische opnames en niet alleen voor koninklijke weergeven.