Η Νότια Αφρική διαθέτει μερικούς από τους αρχαιότερους αρχαιολογικούς τόπους και απολιθώματα ανθρώπων στον κόσμο.[1][2][3] Απολιθώματα έχουν βρεθεί σε σπηλιές στην επαρχία Γκαουτένγκ, και η περιοχή αυτή είναι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Τα ευρήματα δείχνουν ότι ανθρωπίδες κατοικούν στη Νότια Αφρική εδώ και περίπου 3 εκατομμύρια χρόνια, αρχίζοντας με τον Australopithecus africanus,[4] το οποίον διαδέχθηκαν πολλά άλλα είδη. Ο σύγχρονος άνθρωπος έφτασε στη Νότια Αφρική πριν περίπου 170.000 χρόνια.

Οικισμοί των Μπαντού, γεωργών οι οποίοι χρησιμοποιούσαν σιδερένια εργαλεία, υπήρχαν στην κοιλάδα του Λιμπόπο από τον 4ο ή 5ο αιώνα μ.Χ. Την εποχή της άφιξης των Ευρωπαίων, η κυρίαρχη εθνική ομάδα ήταν οι Μπαντού οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει από άλλες περιοχές της Αφρικής. Οι δύο κύριες ιστορικές ομάδες ήταν οι Κόσα και οι Ζουλού.

Το 1487, ο Πορτογάλος εξερευνητής Βαρθολομαίος Ντιάζ ηγήθηκε της πρώτης Ευρωπαϊκής αποστολής που έφτασε στη Νότια Αφρική.[5] Στις 4 Δεκεμβρίου, έφτασε στον κόλπο Βάλφις, στη σημερινή Ναμίμπια, όπου είχε φτάσει το 1485 ο προκάτοχός του, ο Πορτογάλος Ντιόγο Σιάο. Ο Ντιάζ συνέχισε νοτιότερα, αλλά μια καταιγίδα τον ανάγκασε να απομακρυνθεί από την ακτή, με αποτέλεσμα να περάσει το νοτιότερο σημείο της Αφρικής χωρίς να το δει, με αποτέλεσμα να φτάσει στις ανατολικές ακτές της Νότιας Αφρικής. Στην επιστροφή του είδε το ακρωτήριο, το οποίο ονόμασε αρχικά ακρωτήριο των Καταιγίδων, αλλά ο βασιλιάς Ιωάννης Β΄ το ονόμασε Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, λόγω του πλούτου που κέρδισε η Πορτογαλία από τις ανατολικές Ινδίες.[6]

Στις αρχές του 17ου αιώνα, η ναυτική δύναμη της Πορτογαλίας άρχισε να φθίνει, και οι Άγγλοι και οι Ολλανδοί προσπάθησαν να πάρουν τη θέση της Πορτογαλίας στο εμπόριο μπαχαρικών.[7] Αρχικά, η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών χρησιμοποίησε το Ακρωτήριο ως λιμάνι, αλλά προτίμησε αργότερα τη νήσο Αναλήψεως και τη νήσο της Αγίας Ελένης.[8] Το 1652, ο Γιαν φαν Ρίμπεεκ δημιούργησε σταθμό ανεφοδιασμού στο ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας για λογαριασμό της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών, ο οποίος εξελίχθηκε στο Κέιπ Τάουν.[9] To 1795, οι Βρετανοί κατέλαβαν την αποικία του Ακρωτηρίου, αλλά την επέστρεψαν στους Ολλανδούς το 1803 για να την ανακαταλάβουν το 1806. Μερικά χρόνια αργότερα, οι Ολλανδοί (Μπόερς) αποχώρησαν και ίδρυσαν το Ελεύθερο Κράτος της Οράγγης και το Τράνσβααλ. Παράλληλα, οι Ζουλού, υπό τη ηγεσία του Σάκα κατέκτησαν το 1816-1826 το μεγαλύτερο τμήμα της Νότιας Αφρικής.[10]

 

Ο Φρεντερίκ ντε Κλερκ και ο Νέλσον Μαντέλα το 1992

Η ανακάλυψη διαμαντιών το 1867 και χρυσού το 1884 στην ενδοχώρα οδήγησε σε οικονομική ανάπτυξη και μετανάστευση. Αυτό εντατικοποίησε τις προσπάθειες ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών περιοχών.[11] Το 1879, οι Βρετανοί νικήσαν τους Ζουλού, παρά την ήττα τους στη μάχη του Ισαντλβάνα. Το 1880-81, οι Μπόερς νίκησαν τους Βρετανούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία του Τράνσβααλ. Το 1886 ανακαλύφθηκε χρυσός στο Τράνσβααλ. Το 1899 άρχισε ο Δεύτερος Πόλεμος των Μπόερς, ο οποίος έληξε το 1902 με ήττα των Μπόερς.[10]

To 1910 δημιουργήθηκε η Ένωση της Νότιας Αφρικής, αποτελούμενη από τις αποικίες του Ακρωτηρίου, του Νατάλ, το Τράνσβααλ και το Ελεύθερο Κράτος της Οράγγης.[12] Το 1931, με το θέσπισμα του Γουέστμιστερ, η Ένωση της Νότιας Αφρικής έγινε ανεξάρτητη από το Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1948, το Εθνικό Κόμμα υιοθέτησε την τακτική του απαρτχάιντ, το οποίο καταργήθηκε το 1991, επί προεδρίας Φρεντερίκ Ντε Κλερκ. Τις 31 Μαΐου 1961, μετά από δημοψήφισμα,[13] η χώρα έγινε δημοκρατία και αποχώρησε από την Κοινοπολιτεία των Εθνών, στην οποία επέστρεψε το 1994. Το 1991, η Ναμίμπια έγινε ανεξάρτητη. Το 1994, ο Νέλσον Μαντέλα έγινε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νότιας Αφρικής.[10]

↑ Wymer, John· Singer, R (1982). The Middle Stone Age at Klasies River Mouth in South Africa. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 0-226-76103-7.  ↑ Deacon, HJ (2001). «Guide to Klasies River» (PDF). Stellenbosch University. σελ. 11. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2009.  ↑ «Fossil Hominid Sites of Sterkfontein, Swartkrans, Kromdraai, and Environs».  ↑ Stephen P. Broker. «Hominid Evolution». Yale-New Haven Teachers Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2008.  ↑ Domville-Fife, C.W. (1900). The encyclopedia of the British Empire the first encyclopedic record of the greatest empire in the history of the world ed. London: Rankin. σελ. 25.  ↑ Mackenzie, W. Douglas· Stead, Alfred (1899). South Africa: Its History, Heroes, and Wars. Chicago: The Co-Operative Publishing Company.  ↑ Pakeman, SA. Nations of the Modern World: Ceylon (1964 έκδοση). Frederick A Praeger, Publishers. σελίδες 18–19. ASIN B0000CM2VW.  ↑ Alexander Wilmot & John Centlivres Chase. History of the Colony of the Cape of Good Hope: From Its Discovery to the Year 1819 (2010 έκδοση). Claremont: David Philip (Pty) Ltd. σελίδες 1–548. ISBN 978-1144830159.  ↑ «African History Timeline». West Chester University of Pennsylvania. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2016.  ↑ 10,0 10,1 10,2 «South Africa profile - Timeline». BBC. 25 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2016.  ↑ Williams, Garner F (1905). The Diamond Mines of South Africa, Vol II. New York: B. F Buck & Co. σελίδες Chapter XX. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2016.  ↑   Cana, Frank Richardson (1911) «South Africa» στο: Chisholm, Hugh, επιμ. Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 25 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 467  ↑ «Hendrik Frensch Verwoerd». South African History Online. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2013. On 5 October 1960 a referendum was held in which White voters were asked "Do you support a republic for the Union?" — 52 percent voted 'Yes'.