Imperium Azteków lub Trójprzymierze (klasyczny nahuatl: Ēxcān Tlahtōlōyān, [ˈjéːʃkaːn̥ t͡ɬaʔtoːˈlóːjaːn̥]) był sojuszem trzech miast-państw Nahua: Meksyk-Tenochtitlan, Tetzcoco i Tlacopan< /rozpiętość>. Te trzy miasta-państwa rządziły tym obszarem w Dolinie Meksyku i wokół niej od 1428 r. do czasu połączenia sił hiszpańskich konkwistadorów i ich rodzimi sojusznicy, którzy rządzili pod Hernán Cortés pokonali ich w 1521 roku.

Sojusz powstał ze zwycięskich frakcji w wojnie domowej toczonej między miastem Azcapotzalco< / span> i jego dawne prowincje dopływowe. Pomimo początkowej koncepcji imperium jako sojuszu trzech samorządnych miast-państw, stolica Tenochtitlan stał się dominującym militarnie. Do czasu przybycia Hiszpanów w 1519 r. ziemie sojuszu były skutecznie rządzone z Tenochtitlan, podczas gdy inne partnerzy sojuszu przyjęli role pomocnicze.

Sojusz prowadził wojny podboju i rozszerzał się po jego utworzeniu. Sojusz kontrolował większość środkowego Meksyku w szczytowym okresie, a także niektóre bardziej odległe terytoria w Mezoameryce, takie jak prowincja Xoconochco, eksklawa Azteków w pobliżu dzisiejszej granicy z Gwatemalą. Rządy Azteków zostały opisane przez uczonych jako „hegemoniczne” lub „pośrednie”. Aztekowie pozostawili u władzy władców podbitych miast, o ile zgadzali się płacić sojuszowi półroczną daninę, a także dostarczać siły zbrojne, gdy były potrzebne do działań wojennych Azteków. W zamian władza cesarska oferowała ochronę i stabilność polityczną oraz ułatwiała zintegrowaną sieć gospodarczą różnych krajów i ludów, które miały znaczną autonomię lokalną.

Religia Azteków była monistycznym panteizmem, w którym koncepcja teotl w Nahua była interpretowana jako najwyższy bóg Ometeotl, a także różnorodny panteon pomniejszych bogów i przejawów natury. Popularna religia miała tendencję do obejmowania aspektów mitologicznych i politeistycznych, a państwowa religia imperium sponsorowała zarówno monizm klas wyższych, jak i popularne heterodoksje. Imperium oficjalnie uznało nawet największe kulty, takie jak bóstwo było reprezentowane w centralnej świątyni stolicy Tenochtitlan. Kult imperialny był w szczególności kultem charakterystycznego wojowniczego boga patrona Meksyku Huitzilopochtli. Ludom pozwolono zachować i swobodnie kontynuować własne tradycje religijne w podbitych prowincjach, o ile dodali cesarskiego boga Huitzilopochtli do ich lokalnych panteonów.